Annemijn

Annemijn

Raggen, ronddraaien en loeihard knallen

Een vent in huis die narrig is omdat hij niet kan wielrennen, dat is niet leuk. Maar gelukkig heeft Annemijn een nieuwe hobby voor hem gevonden.

Toen ik een kind was, hadden wij op zolder een tafelvoetbalspel staan. Een groot gevaarte op een stel wankele poten, waarop mijn broers en ik complete competities afwerkten. De een bestuurde de poppetjes met de witte shirtjes, de ander die met de rode, de derde was verantwoordelijk voor de puntentelling. Bal erbij en raggen maar. Want reken maar dat er geragd werd.

Regelmatig riep mijn moeder van beneden of het wat zachter kon. Niet alleen het geschreeuw en gestamp, maar ook het woeste rukken aan de handvatten dreunde door het hele huis.

Toen we eenmaal op onszelf gingen wonen, was er van de voetbaltafel weinig soeps meer over. Ik vermoed dat het ding is geëindigd bij het grofvuil.

Sinds die tijd heb ik, eerlijk is eerlijk, niet meer zo vaak aan tafelvoetbal gedacht. Je krijgt andere interesses, zeg maar. Af en toe kwam ik nog weleens zo’n tafel tegen in een kroeg, in een sportkantine of op een hippe kantoorvloer, maar er stonden nooit wachtrijen. Ook mijn kinderen heb ik nooit kunnen betrappen op enige belangstelling voor zo’n analoge bezigheid, ze spelen liever Fifa op de Playstation.

Maar nu las ik opeens dat tafelvoetbal een bloedserieuze sport is. Niet alleen voor mannen, óók voor vrouwen. Sterker nog, het is hip & happening, berichtte het artikel.

Er schijnt zelfs onlangs een heus NK te hebben plaatsgevonden in het Limburgse Elsloo en er lopen gesprekken om te onderzoeken of het een Olympische sport kan worden. Kijk, dat wist ik dus niet.

Kampioen Thijs van Schijndel vindt het maar raar dat tafelvoetbal vooral als kroegsport wordt gezien. Nou, ik vind dat helemaal niet raar. Ik ben nog nooit een vereniging tegengekomen waarvoor ik mijn kinderen kon opgeven. Mijn vent sport best graag en hij houdt ook van voetbal, maar tafelvoetbal kent hij volgens mij alleen van de pauze op de middelbare school in de jaren tachtig, én uit de kroeg.

Maar goed, dat artikel zette me dus wel aan het denken. Want we groeien op met tennis, voetbal en wielrennen, maar deze sport heeft ook best z’n voordelen. Laatst ben ik tijdens een fietstocht weer eens kleddernat geregend, daar heb je met zo’n potje tafelvoetbal dus geen last van. Het is bovendien lekker eenvoudig: gewoon niet nadenken en net zo hard raggen en keihard ronddraaien met je spelertjes tot de bal in het doel van de tegenstander knalt. Simple as that.

Mijn vent is de laatste tijd best chagrijnig omdat hij nog steeds (al heel lang) last heeft van een knieblessure en daardoor niet zo fanatiek kan wielrennen als hij zou willen. Kijk, je kunt natuurlijk blijven sippen, maar je kunt ook gewoon een ándere serieuze sport gaan beoefenen. En we hebben nog een geschikte zolder ook. Ik denk dat ik weet wat ik hem voor kerst ga geven. Zou zomaar kunnen dat-ie er op z’n ouwe dag nog heel goed in gaat worden.

Foto’s: 123RF

Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze
Facebookpagina

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT