Annemijn

Annemijn

Vrouwendingen, daar hoef je bij mannen niet mee aan te komen

Annemijn zit liever in een Whatsappgroep met mannen dan met vrouwen. Geen geouwehoer over ingewikkelde onderwerpen, wel zo lekker duidelijk.

Ik ben altijd een jongensmeisje geweest. Ik heb twee broers en speelde als kind eigenlijk al het liefst met jongens. Lego, Stratego, racen met de fietsen en speelgoedautootjes in de fik steken in een vervallen schuurtje, dat soort zaken.

Natuurlijk had ik ook wel vriendinnen, maar ik voelde me vaak een beetje lomp, saai en ongezellig in hun gezelschap. Met de Barbies spelen oké, maar alleen als Ken ook meedeed, zeg maar.

Het was voor mij dan ook totaal logisch dat mijn eerste kind een jongen was. Bij de tweede hoopte ik vaag op een meisje, maar tegen beter weten in: het werd uiteraard weer een jongen. En maar goed ook, want om eerlijk te zijn had ik geen idee wat ik met een meisje aan zou moeten (haren vlechten, hoe dan??). Inmiddels is het gezin gecompleteerd met twee katers, wat dus feitelijk inhoudt dat ik samenleef met vijf mannen.

Nu wil het lot dat ik sinds een tijdje een baan heb op de redactie van een vrouwenblad. Ik heb er meer dan dertig collega’s en dat zijn uitsluitend… vrouwen inderdaad.

Wel even wennen, opeens gaan de gesprekken over zwangerschappen, douchegel, lippenstift, spijkerbroeken, kapsels, recepten, diëten, de pil, het huishouden, vrouwenkwaaltjes, Chateau Meiland en zelfs de overgang. Chateau Meiland en de overgang? Hoezo wil ik het daar met vrouwelijke collega’s over hebben? Dat bedoel ik dus, wennen.

Nu we weer thuis werken, is er een Whatsappgroep waarin ik met vier directe collega’s werkgerelateerde dingen deel. Nou ja, werkgerelateerd… de een klaagt over haar puberzoon met griep, de ander wenst ons goedemorgen met ondoorgrondelijke gifjes van Famke Louise, waar de rest dan al even ondoorgrondelijk op reageert. Weer een ander plaatst een foto waarop een hond de pose aanneemt van een 35+ man in skinny jeans. Die laatste ontlokt me een glimlach, maar verder heb ik geen idee wat ik met deze appgroep aan moet. Meedoen? Ja, zou ik best willen. Maar hoe dan?? Net als vroeger voel ik me lomp, saai en ongezellig in dit gezellige gezelschap.

Met mannen in een appgroep zitten is echt stukken makkelijker. Ik citeer:

“Na avonden corona eindelijk eens een ander onderwerp bij Jinek: Patty Brard”

“Bubbelbad Patty Brard?”

“Ron Brandsteder poepseks Patty Brard”

“Kinky”

“Goor”

“Goor, niet Geer”

“Poepen ging trouwens goed buiten. Dacht dat jullie dat wel wilden weten”

“Zeker, ik zat ermee in mijn achterhoofd”

“Achter een heuveltje waar H. lag te slapen”

“Buiten poepen is highly underrated in deze maatschappij”

“Ik gebruikte vandaag de uitdrukking ‘kakken zonder douwen’. Dat is toch een bekende?

“Dat is ongeveer hetzelfde als fietsen zonder stoempen”

“Nee, dat is niet hetzelfde”

“Een collega heeft vannacht gedroomd dat hij terwijl hij in z’n auto reed zat te poepen, wc-papier was aanwezig en alles”

Enzovoort. Nou, afijn, je begrijpt vast wel wat ik bedoel. De eenvoud van zo’n gesprek heeft een bepaalde schoonheid. En, ook prettig: mannen hebben één regel: filmpjes en foto’s van katten/honden/kinderen zijn verboden. Wel zo lekker duidelijk.

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT