Hans van der Steeg

Hans van der Steeg

Hoe vaak hebben we al niet een F1-coureur zien verongelukken?

Grand Prix Zandvoort
Als kind raakten we getraumatiseerd door de vele ongelukken op de F1-circuits, die live op de buis plaatsvonden. Fan van Max? Vroeger moest je als fan van een coureur doorgaans voortijdig afscheid van hem nemen.

Als fan zijn van Max heb je het makkelijker dan vroegere fans van F1-coureurs. Ik (red.: Hans van der Steeg) volgde als kind al de races, maar durfde mij heel lang moeilijk te binden aan een bepaalde coureur. Want was je eenmaal fan, dan deed het zo’n pijn als deze dan verongelukte. Waarschijnlijk liep ik een klein trauma op toen ik in 1973 voor de buis gekluisterd zat voor de Grand Prix van Zandvoort.

Ik zie een brandende raceauto op z’n kop. Coureur David Purley rent radeloos met een half lege brandblusser er omheen.

Destijds werd niet de gehele race rechtstreeks uitgezonden, maar flarden. Ik herinner mij het nog goed. Opeens schakelden we weer terug naar het circuit. Ik zie een brandende raceauto op z’n kop. Coureur David Purley rent radeloos met een half lege brandblusser er omheen. Baancommissarissen doen vrijwel niets. Eerst denkt de TV-verslaggever dat er niemand meer in de auto zit. Maar later wordt bevestigd, dat er inderdaad zich nog een man bevond in het wrak. Dit was Roger Williamson, hij verbrandde levende onder het oog van de camera. De race ging overigens wel gewoon door.

Dramatische beelden van het fatale ongeluk van Roger Williamson op Zandvoort (en hoe zijn vriend David Purley hem probeerde te redden).

Het kon niet anders of ik moest opeens toch weer afscheid nemen van rijders voor wie ik een zwak had:

De races gingen altijd door. Ondanks dit trauma werd ik zo af en toe weer echt fan van bepaalde coureurs. Sommige overleefden gewoon ghun racecarriere: James Hunt, Mario Andretti, Nelson Piquet en Michael Schumacher. Anderen ternauwernood: Nike Lauda. Destijds verongelukten jaarlijks zo’n tien procent van de rijdende F1-coureurs. Het kon niet anders of ik moest opeens toch weer afscheid nemen van rijders voor wie ik een zwak had: Ronnie Peterson, Francois Cevert, Giles Villeneuve en natuurlijk Ayrton Senna. Elke keer voelde dit weer als een zweer die open sprong. Tegenwoordig durf ik met een gerust hart naar de races te kijken. Vraag mij niet hoe, maar na een crash stappen de coureurs nagenoeg altijd ongedeerd uit. Komende zondag zit ik daarom weer voor de buis. Maar alsjeblieft, kijk uit Max, het blijft een linke sport.

Falder.nl is de grootste site voor mannen van 50-plus van Nederland.
Vind je onze berichten leuk en wil je niets missen? Volg ons dan en like onze Facebookpagina

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT