Hans van der Steeg

Hans van der Steeg

Ik wil nèt zo wereldberoemd worden als Brad Pitt

Diep in zijn hart wil Falder-columnist Hans van der Steeg, ver over de 50, nog wereldster worden. Weg met al die calvinisten, die zeggen dat rijk en beroemd niet gelukkig maakt. De voordelen wegen zwaar op tegen de nadelen.

In Volkskrant Magazine van deze week prijkt een mooi interview met schrijver/dichter Levi Weemoedt. Levi is 70. Het water stond hem aan de lippen. Hij dacht dat hij zijn huis moest verkopen. Maar, wonder boven wonder, dankzij twee sterke optredens bij DWDD is Levi weer aan de anonimiteit onttrokken. Zijn dichtbundel staat op de eerste plaats in De Bestseller 60. Iedereen is aardig tegen  hem, het geld stroomt binnen. Het mooiste van allemaal: Levi hoeft voorlopig niet te verkassen.

Wereldberoemd

Wie diep in mijn hart kijkt, ziet ergens in een achterafnisje een lang gekoesterde wens. Ik zou graag in mijn leven nog een keer wereldberoemd willen worden. Ja, ook nu minstens tweederde van mijn leven achter de rug is. Ik wil het gewoon een keer ervaren.  Nee, niet een beetje bekend zijn, omdat ik een paar keer op TV ben geweest. Maar écht wereldberoemd. Te vergelijken met Brad Pitt, George Clooney, Bruce Springsteen. Op dat niveau. Als je wint, dan heb je vrienden. Dus dat iedereen me op handen draagt. Dat ik niet hoef te betalen in een restaurant, maar dat sterrenkoks mij smeken of ik alsjeblieft langs wil komen. Op hun kosten natuurlijk. Dat iedereen graag bij me wil zijn, alleen maar omdat ze dan kunnen zeggen dat ze bij me zijn geweest. Dat vrouwen in katzwijm voor me vallen. Niet omdat ik geestig ben, niet omdat ik knap ben, maar simpelweg omdat ik beroemd ben. Dat de roem mij daarnaast zoveel geld oplevert, dat ik dit mijn hele verdere leven niet meer op krijg. Ook niet als ik nog een paar dikke sportauto’s in de prak rijd en dan gewoon weer een nieuwe aanschaf. Dat ik zelfs in het laatste stuk van mijn leven nog zoveel overhoud, dat ik dit genereus weggeef aan anderen die dit hard kunnen gebruiken Waardoor ze mij natuurlijk nog leuker nog vinden.

Daniel Arends met een fantastische scène over kakkers in 't Gooi.

In de film Bohemian Rhapsody zagen we een eenzame Freddie Mercury. Zijn zoektocht naar roem en liefde leidde tot een steeds leger bestaan. Ja, die kans zit er dik in. Maar wat is erger? Uiteindelijk wegkwijnen achter de geraniums, met nèt aan genoeg geld om elke dag je prakkie bloemkool op tafel te krijgen? Of  eerst beroemd zijn, rijk zijn en daarna het gevoel krijgen dat al die aandacht toch wel héél fake is.
Ik teken voor het laatste.

Rest nog één probleempje: waarmee word ik wereldberoemd?

Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina

Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT