Ik in mijn gloriejaren, jaartje of 25, zag hen staan langs de dansvloer. Een groepje mannen, zeker in de vijftig. Kalend, bierbuikjes. Ze ergerden me. In hun hele doen en laten. Zoals ze met hun handen mee tikten op de muziek. Grappen maakten met elkaar. Hun spiedende blikken lieten glijden naar de dames om hen heen. Dit was ónze muziek, ónze habitat. Nog belangrijker, dit waren ónze vrouwen. Ik vroeg me oprecht af waarom ze hier waren. Dit waren oude viezeriken. Dit was toch niet normaal. Op hun leeftijd zouden al die gevoelens voor vrouwen toch morsdood moeten zijn. Ik zou in elk geval zeker nooit worden zoals zij.
Incontinent
Vele jaren later las ik het boek ‘Op zoek naar Julia’. Hoofdpersoon was een incontinente man van midden tachtig, die verliefd was op een zijn jonge verpleegsters die zijn luiers verwisselden. Hopeloze situatie voor hem dus. Zoals ook die mannen destijds op de dansvloer, die bij ‘ons soort dames’ geen poot aan de grond kregen.
Flirten met verpleegster
Zelf ben ik nu midden vijftig. Een ding weet ik zeker: ik vind vrouwen nog steeds zo mooi, leuk, lekker en charmant als toen ik 25 was. Ik zie ze overal, kijk naar ze, praat met ze. Als ze teruglachen, hun best voor mij doen, voel ik de energie in me opborrelen. Die gevoelens gaan dus niet dood. Nooit, als ik de schrijver (Jonathan Hull) van ‘Op zoek naar Julia’ mag geloven. Het gekke is dat dit me totaal niet tegenstaat. Onderling met mannen is leuk, maar níets dat leuker is dan het spel met vrouwen. Dus als later in het bejaardentehuis een jongere mij veroordeelt tot ‘oude viezerik’ , omdat hij me betrapt op een flirtende opmerking met een leuke jonge verpleegster, dan kan me dat geen moer schelen. Hij weet niet beter. Ik ben zijn voorland, ook hij wordt eens zoals ik. Dan mag hij hopen dat hij dan net zo wordt zoals ik: verliefd op vrouwen tot mijn laatste snik!
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
