Dat mijn zoon niet voor beroepsvoetballer in de wieg was gelegd, besefte ik (redactie: Hans van der Steeg), al toen hij zeven jaar was. Hij stapte midden in de wedstrijd op mij af en vroeg hoe lang de wedstrijd nog duurde. Hij had geen zin meer. Pats, droom in duigen. Ikzelf heb jarenlang gevoetbald, maar nooit heeft zich een scout speciaal opgesteld voor mij langs de lijn. Sterker nog, ik had een ondermaats talent voor het spelletje met de bal. Ik was rechtsback. Menig linksbuiten moet zich in de handen hebben gewreven met mij als afdekker. Er zijn er maar weinig die het dan niet tot scoren hebben gebracht. Gelukkig waren de verwachtingen in het veld bij geen van de spelers in mijn team hoog gespannen, dus wist ik mij nog redelijk te handhaven. Zo berustte ik in mijn voetbalambities. Maar toen ik mijn zoon kreeg, begon het opeens toch e kriebelen. Stel dat hij net, weliswaar was er dan wel een wonder van de natuur nodig, het juiste DNA in zich had? Stel dat hij profvoetballer zou kunnen worden? Roem, geld en mooie vrouwen lagen dan in het verschiet. En om mijn eigen aanzien dan nog maar te zwijgen. Ik zag mij al als trotse vader op de tribune. Mijn zoon die in tijdens het WK in het nationale shirt, in de finale in de allerlaatste minuut de winnende goal scoort. Ach, je moet durven dromen, nietwaar.
Dat doen al die ouders ook, die een hoofdrol spelen in BNN/Vara documentaire ‘Voetbaldroom’. Hun kinderen voetballen bij Alphense Boys. Dit is een club die zeer regelmatig talent aflevert aan betaald voetbalclubs. Stuk voor stuk hopen al die vaders en moeders dat dit ook gebeurt met hun kleine mannetjes. Ik zie in de docu geen voetballertjes, die als vrolijk dartelende eendjes om de bal heen zwermen en als het even kan de bledder met de voet een oplawaai proberen te verkopen. Nee, ben je talent, dan gaat het opeens om de knikkers. De jochies worden volgestopt met tactische tips en ingewikkelde doelstellingen, alsof ze deelnemen aan een managementmeeting van een multinational. En dan heb ik het nog niet gehad over de tijd die de vele wekelijkse trainingen en de wedstrijden, vaak door het hele land, inneemt. Ten koste van de verjaardagspartijdjes en lekker ravotten op straat. Plus nog eens de mentale ballast waarmee de jochies worden opgezadeld, dat ze falen als ze het niet waarmaken. Stel dat mijn zoon tóch dat talent had , zoals ik had gehoopt? Had ik dan in hetzelfde fuik gezwommen als deze ouders? Dit is voortdurend de vraag die ik mijzelf stel, bij het kijken van deze fascinerende documentaire. Gelukkig hoef ik die niet te beantwoorden. Mijn zoon besloot na het voetbal te gaan korfballen. Van alle sporten, net die waarvan ik hoopte dat die daar nooit zou kiezen. Daarna is hij, gelukkig, toch weer op het voetbalveld teruggekeerd. Nu balt hij lekker in een vriendenteam. Ik volg hem in zijn wedstrijden, ja ook toen hij nog korfbalde, door weer en wind. Ik geniet van hem. Niet vanwege zijn technische hoogstandjes. Net zoals zijn vader zijn die op een hand te tellen. Nee, ik geniet van hem, gewoon omdat hij mijn zoon is. Beter hoeft hij niet te presteren.
De vierdelige serie ‘Voetbaldroom’ is sinds zondag 16 mei iedere zondag om 21.20 uur te zien bij BNNVARA op NPO 3.
Falder.nl is de grootste site voor mannen van 50-plus van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
