Hans van der Steeg

Hans van der Steeg

XTC: zo’n ervaring moet je één keer in je leven hebben gehad (1)

XTC
Falder-columnist Hans van der Steeg wilde zelf ook wel eens een XTC-pil beleven. Hoe is dat? In een driedelige reeks vertelt hij zijn ervaringen. Deel 1: hoe kom ik aan zo’n pil? Op mijn kinderen hoef ik niet te rekenen.

Mijn kinderen zijn geen heilige boontjes. Daarom vond ik (red.: Hans van der Steeg) het helemaal niet vreemd als ze na een avondje stevig stappen met grote pupillen, brak, door het huis liepen. Ongerust maakte ik mij wel. Genoeg verhalen gelezen en gezien over leuke kinderen die veranderden in junkiewrakken. In het begin kon ik maximaal een geirriteerde blik krijgen, als ik hen voorzichtigjes vroeg of ze ‘een pilletje’ hadden geslikt. De volhouder wint. Langzamerhand verdween bij hen de gêne, een knikje veranderde van een binnensmonds ‘ja’, tot uiteindelijk korte toelichtingen over de hoeveelheid: ‘een kwart, halfje, hele’. Zo af en toe tijdens maaltijden ontstond er een sfeer waar ze nog meer openheid gaven over hun feestleven, c.q. gebruik van verdovende middelen. Het viel mee gelukkig. ‘Ja, het hoorde erbij.’ En het was dan heel erg leuk. En intens. ‘Ja,’ ze hadden ook wel een keer iets teveel geslikt. ‘Ja’, ze hadden ook wel een keer paddo’s gebruikt en ‘ja,’ zelfs een keer een lijntje gesnoven. Maar uiteindelijk gebeurde het af en toe. Heel, heel erg met mate. Gelukkig.

‘Ja,’ ze hadden ook wel een keer iets teveel geslikt. ‘Ja’, ze hadden ook wel een keer paddo’s gebruikt en ‘ja,’ zelfs een keer een lijntje gesnoven.

Met hun openheid groeide echter ook mijn nieuwsgierigheid. Als het zo leuk is. En intens. ‘Zou jij ook niet een keer zo’n pilletje willen slikken, vroeg ik mijn vrouw. In ons lange huwelijkse leven blijkt zij vaak, net als ik, het onbekende niet te schuwen. Zo ook nu. Dus bij een volgend familiedinertje, de kids zijn inmiddels al uit huis, vroeg ik hen of zij ons konden helpen. Aan zo’n pilletje. Het was alsof ik vertelde dat papa een SOA had opgelopen door een vreemde vrouw. ‘Hoe kun je zoiets willen.’ ‘Dat is toch niets voor mensen van jullie leeftijd.’ ‘Straks vinden we jullie dood in bed.’ Best grappig eigenlijk, deze omgekeerde wereld. Dat zij zich zorgen maken over ons vermeend drugsgebruik. Maar om een lang verhaal kort te maken. Via mijn eigen kids kon ik niet rekenen op een XTC-ervaring. Hoe kom ik dan toch aan zo’n pilletje?

 

Zondag, deel 2: de zoektocht naar zo’n pilletje    

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT