Harri Theirlynck

Harri Theirlynck

‘Ademloos hingen je collega’s die maandag aan je lippen. Dat was nog eens een vakantieverhaal!’

Collega-columnist Hein van Dam had volkomen gelijk: met fietsen in Puglia of golfen aan de Algarve imponeer je geen collega meer. Columnist Harri Theirlynck (aka dr. Harri) pakte het rigoureus aan: hij vloog voor zijn vakantie naar Iran voor een heet tripje moskees, bergnomaden en hip Teheran.
Vakantie-avontuur 2019: op de racefiets naar de Franse bakker.

Waarom vonden je collega’s afgelopen maandag jouw vakantieverslag niet langer dan tien seconden interessant? Omdat ze bijna allemaal op een camping in Zuid-Europa hadden gestaan. Omdat ze net als jij elke ochtend op hun kekke racefiets een helse fietstocht maakten heen en terug naar de bakker. Omdat ook hun oudste zoon/dochter een lelijke schaafwond/verstuiking/wespenbeet had opgelopen, waardoor ze een über-spannend middagje bij de Beierse/Italiaanse/Franse dorpsdokter meemaakten. Boring dus. Collega’s gingen stiekem koffie halen of maakten achter je rug het overgeefgebaar: vinger in de keel.

De uil komt terug van vakantie.

Dat kan anders. Wij pakken voor onze vakantiekeuze sinds enkele jaren de Reisapp van Buitenlandse Zaken erbij. We concentreren ons uitsluitend op de gele landen van de Wereldkaart. Dat zijn landen waarbij Buitenlandse Zaken aantekent: ‘Let op, veiligheidsrisico’s!’  Dan juicht ons reizigershart. Keuze genoeg. India, Indonesië, Thailand, Myanmar, bijna geheel Zuid-Amerika en -Afrika en compleet Rusland zijn geel. Wij kiezen het liefst voor een geel land met een oranje randje (= ‘alleen noodzakelijke reizen’). Als het kan met een mespuntje rood aan de grenzen (= ‘Niet reizen’). Gele landen betekent: goedkoper, spannender & verrassender. En ter plekke ben je (meestal) de welkome toerist voor wie elke ober, taxichauffeur of karpetverkoper een stap extra doet in tijden van schaarste.

Vakantie: vechten met de bruidegom

Myanmar waren we geweest. Het Irak van Saddam Hoessein bezocht ik al in 1980: 1 dag in de bak gezeten voor straatwisselen; mijn collega’s kwijlden van genot.) Dit jaar werd het Iran, hartje zomer. Vakantie in Iran betekent: grote voorpret, want veel belangstelling van collega’s al vóór de reis. ‘Dat je dát durft!’

Doodgeknuffeld worden door de bevolking

Vakantie in Iran betekent verrassing op verrassing. Doodgeknuffeld worden door de lokale bevolking. Hartje zomer bijna de enige West-Europeaan: iedereen wil met je op de foto, biedt je lunch/diner/overnachting aan. Koddige verkleedpartijtjes met sluier en chador, om ergens stiekem binnen te komen. Illegale ‘mixed party’s’ mét alcohol. Mannen die je met tranen in de ogen, de hand op het hart, beloven dat ze geen terrorist zijn. De mooiste vrouwen ter wereld. Geo-politieke babbels met advocaat tot bell boy (Vaak gehoord: ‘Wanneer donderen de ayatollah’s nou eens op?’). Wonderschone moskeeën en paleizen. Koning van de bergnomaden voor 1 dag, vechten met de bruidegom. Al je vooroordelen over Iran verpulveren binnen 2 dagen. Daarvoor ga je op vakantie. Thuis gaven we op speciaal verzoek al 3 x een Iran-dia-avondje, zij het nu gestreamd vanuit the cloud. De collega’s vraten me de dagen na de vakantie op en droegen me rond over de afdeling. Floortje Dessing, eat you heart out.

Dus onthoud voor volgend jaar: op familievakantie naar Iran, Colombia of Birma. ‘De Versteegjes komen eraan!’

(ZIE OOK ciran.eu  Culturele Trektochten)

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT