Trouwen

Trouwen. Dat deed je vroeger nog, net als je ouders. Je voelde je eigenlijk verplicht op een gegeven moment en je zei dan maar ‘ja’ voor de goede vrede. En anders zat je schoonmoeder wel in je nek te hijgen. Enne… je moest uiteraard van haar ook wachten met kindjes maken. Gelukkig mocht oefenen nog wel.

Je hebt wellicht al kinderen die volwassen zijn en die samenwonen. Inmiddels meer geaccepteerd dan trouwen! Als Plusser weten we dat als geen ander. We hokten zelf ook.

Maar dan gebeurt het toch! Wedding bells are ringing.

Feest!

Je dochter woont al jaren samen met haar vriend en er is zelfs al een kind wat in het gezinnetje rondloopt. Al vroeg is een samenlevingscontract opgesteld en dus maakte je je geen zorgen, maar ook geen illusies meer over een trouwfeest.

Dan komt na al die jaren je dochter opeens vertellen dat ze toch gaat trouwen. Ik ben er heel eerlijk over: wat een lekker gevoel geeft dat opeens. Een gelukkige dochter en een heel leuke dag en feest in het verschiet.

Moeders en schoonmoeders hebben het dan makkelijk, die mogen zich overal mee bemoeien, ook al wordt het hen niet gevraagd. De vaders mogen de knip trekken en zich nergens mee bemoeien. Met een beetje mazzel ben je getuige… En ik mag nu echt mijn dochter ‘weg geven’.

Dat alles is dus eigenlijk ook heel prettig. Geen gedoe, geen voorlichting nodig, gewoon je knip trekken. Op naar een geweldig feest.

Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina

Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.