Even terzijde: waarom staan er borden met 100 langs de weg? Volslagen idioot. Iedereen weet dat je nog maar 100 mag op de snelweg.
Kom je op een provinciale weg dan mag je 80 km per uur. Draai je na 19.00 uur de snelweg op, dan mag je 120 of 130, is afhankelijk van de weg. Die borden zouden voldoende moeten zijn. Borden met 100 zijn dus pure geldverspilling.
Maar goed, snelwegen interesseren ons even minder. Mark Rutte sprak ons maandag 16 maart vaderlijk toe over de gevolgen van het coronavirus. Het land is in rep en roer. De economie stort in. Ons leven is in gevaar. Enig lichtpuntje? De olieprijs zakt net zo snel als de onderbroek van een Britse toerist op de Wallen. Maar net als we met onze bolide even het asfalt willen doen krullen, moeten we een soort verplicht thuiswerken en is de maximumsnelheid naar 100 teruggeschroefd. Wat een banaliteit eigenlijk. Het alles doet ook terug dromen naar andere tijden. Niet per se beter, hoor.
Maar weet je het nog? Oliecrisis? Andere tijden waren het in oktober 1973 toen de olie doodleuk gewoon op was. Joop den Uyl, de toenmalige premier in 1973, hield toen ook een speech voor het volk. Niet zo gloedvol als Rutte overigens, maar Joop was PvdA en die zijn altijd afstandelijk en regentesk. De oliekraan was dichtgedraaid en de autoloze zondag was een feit. Joop deed een dringend beroep op ons: houdt u zich aan de 100 km per uur, zo sparen we brandstof.
Ik- Falder Sjaak – ben een notoire hardrijder. 100 km is een schrikbeeld voor mij, een soort straffe Gods. Het voelt als rijden met twee ankers uit. Als rijden met 4 lekke banden.
In de Volkskrant vorig jaar stond een interview met Dick de Waard, hoogleraar verkeerspsychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij zei: ‘Een aantal automobilisten zal de verlaging van de maximumsnelheid ervaren als een offer. Zij hebben het idee dat hen iets wordt afgenomen, dat hun vrijheid wordt ingeperkt.’ En dat is in een notendop mijn eigen privé crisis.
Voor mij, die baalt, heeft De Waard, het advies te focussen op de voordelen op de wat langere termijn. ‘Je staat minder vaak bij de pomp. Je bent minder geld kwijt aan brandstof, dat scheelt echt enorm. Er zullen minder files zijn.’
Maar, en daar slaat hij de spijker op de kop: het fijne van snel rijden, zoals het prettige gevoel anderen in te halen, dat is een directe beloning. Er is dus een verschil tussen de beloning van snel rijden, die er direct is, en de beloning van langzamer rijden, die even op zich laat wachten. Veel mensen hebben daar moeite mee,’ zegt De Waard.
Dat gevoel, die beleving kan niemand mij eigenlijk met ratio afnemen. Autorijden is vooral toch ook emotie…
Ik blijf verlangen naar topsnelheid, naar brandend rubber, naar ronkende uitlaten. Dan maar meedoen met straatraces?
Ik troost mij met het laatste voordeel: bij 100 km/u is het wind- en bandengeruis veel minder. Mijn stereo klinkt dus een stuk beter. Zeggen ze. Maar ja, ze zeggen zo veel.
Foto’s: 123RF
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
