Elk jaar neemt het aantal toeristen wereldwijd toe. Amsterdam bijvoorbeeld is de tsunami eigenlijk wel goed zat aan het worden. De Nederlandse reisfilosoof Ruud Welten spreekt al ‘van een collectieve dwangneurose.’ Ook auteur en psychiater Dirk De Wachter blijft gefascineerd door de drang om massaal naar andere oorden te trekken. ‘De mens heeft een fundamentele nood aan iets nieuws, aan verandering,’ zegt hij in De wereld vandaag op de Belgische radio. ‘Dat vindt hij blijkbaar belangrijk genoeg om voor in de rij te staan. Het is een drang die vol tegenstellingen zit. Het is heel dubbel. Mensen gaan warme oorden opzoeken, maar daar willen ze airco. Mensen gaan op zoek naar exotisch eten, maar willen dat wel in shopping malls kopen. Ze zeggen te streven naar stilte, maar reizen naar ongelofelijke drukte. Ze willen afwisseling, maar tegelijk in het vertrouwde terechtkomen. En zo vraag ik me ook af hoeveel klimaat spijbelende jongeren vandaag met het vliegtuig vertrekken.’
Ik pleit ervoor dat mensen eens gaan achterover zitten, en de vraag bij zichzelf stellen: vind ik dat reizen wel plezierig?
Wil ik wel echt ver weg gaan? Denk even na en volg niet wat je buurman of collega’s je ingeven. Nood wordt heel vaak door de omgeving ingeblazen. Want misschien is het hier in het park om de hoek ook wel aantrekkelijk, en is het weer hier veel aangenamer?’
Waarom ik niet op vakantie wil en op het balkon blijf
Frans van Deijl (61) is freelancejournalist voor onder meer het Haarlems Dagblad en HP/De Tijd. Hij schreef voor dat laatste medium in 2012 een stuk: ‘Groeten uit Balconia: waarom ik niet op vakantie wil’. Hij omschrijft in de Volkskrant van zaterdag 10 augustus vakantie als ‘een gedwongen verblijf in het buitenland dat anderen vakantie noemen’. Hij gaat één keer per jaar maximaal twee weken weg met zijn vrouw en twee zoons (13 en 17). ‘Dan zit ik meestal aan het zwembad te lezen of kijk ik de Tour de France. Na twee, drie dagen heb ik het wel weer gezien. Vakantie is een gedoe, het is duur en levert stress op. Te vroeg je bed uit om op Schiphol in de drukte terecht te komen, tussen allemaal types met wie je normaal nooit in aanraking komt. De wc’s stinken en met een beetje pech zit je in het vliegtuig tussen de scholieren op eindexamenreis. Tegenwoordig neem ik een oxazepam om een beetje te chillen. Of twaalf uur in de auto zitten met ellenlange files, verschrikkelijk. Wat een volksverhuizing voor een weekje rust. Vroeger vond ik het wel aardig. Misschien is het de leeftijd, maar van mij hoeft het niet meer. En ik hoor steeds meer mensen die er hetzelfde over denken. Ik zeg het je: de staycation is de nieuwe trend.’
Ik- Falder Sjaak – was dit jaar met de zomervakantie in Nederland en vorig jaar trouwens ook. Beetje noodgedwongen, want we hebben sinds vorig jaar zomer een hondje. Vrouwlief wil het beestje niet in een opvang gooien en ook niet meenemen in de handbagage aan boord van een vliegtuig, dus dan wordt het Holland. In juni trokken we richting de Veluwe. Niks mis mee. Prachtig weer en we ‘kampeerden’ tegenover het Kröller-Müller Museum. Dus ik kwam voldoende aan mijn sportieve en culturele trekken. Bovendien is Arnhem een heel aardig stadje.
Ik herken me wel enigszins in het bovenstaande. Ik heb totaal geen zin meer om met miljoenen tegelijk op een moderne soort volksverhuizing te gaan naar de bekende plekjes in Europa. Ik heb mooie herinneringen aan heel veel reisjes in het hoogseizoen, maar de beelden van enorme drukte, zonnebrand, hoge prijzen, urenlange files en de plaspauzes in bedompte en naar patatvet en verschraald bier stinkende wegrestaurants staan ook op mijn netvlies gebrand. Op mijn leeftijd zit je ook niet meer te wachten op urenlang bakken op het strand of bij een zwemband. Bedje naast bedje, als warme broodjes in een bakkersoven.
Vroeger, ja vroeger, dan gingen we als jongelui gewoon op de bonnefooi naar Griekenland, ergens in mei
Het seizoen moest nog beginnen. Slapen op het strand, blowen op het dak van een jeugdherberg. De obers waren nog aardig, de prijzen laag en de toeristen nog te tellen. Ieder zijn meug, ik ben nergens tegen, maar ik voel steeds meer voor echt reizen en niet meer met vakantie gaan. Met vakantie gaan lijkt tegenwoordig zo een verplicht nummer. En dan al die blije posts op Facebook… Terwijl reizen een soort verlengde zou moeten zijn van je dagelijkse leven. Hoe is het om 2 maanden te leven in New York, in Canberra of in Berlijn? Dan krijg je toch een veel beter beeld en idee van hoe een andere plek op aarde daadwerkelijk is? Ga op reis en niet met vakantie, is mijn advies.
Foto: https://nl.depositphotos.com/stock-photography.html
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
