Sjaak

Sjaak

Ik blijf in bed want ik barst van de gedachten

slaap, onrustig, woelen, slapeloosheid
Slapen is niet altijd vanzelfsprekend. Herkent u dat? Vast wel. Slapen is een kwestie van overgave, gewoon doen. Laten vallen. Filosoof Marjan Slob schreef een tijdje geleden een prachtige column in de Volkskrant over slaap. Columnist Sjaak herkende alles.

De titel boven dit stukje is een uitspraak van een Oblomov, de held uit de gelijknamige roman van de Russische schrijver Gontsjarov. Slob begint haar column ermee. Wat daarna volgt is een martelgang langs de randen van chronische slapeloosheid. Het hyperalert blijven, geen afstand meer kunnen nemen van de waan van de dag, de greep op de krakende hersenpan volledig kwijtraken, de klok elk uur zien verspringen. Een nachtelijke rit in een achtbaan die eeuwig lijkt te duren. Die doordendert totdat de eerste ochtendgeluiden weer tot je doordringen.

Slob in haar column: ‘Slaapdeskundigen vermoeden een link met het moderne arbeidsethos, dat vraagt om lange werkdagen waarin alle minuten verantwoord en efficiënt moeten worden besteed. Een ethos dat toewijding aan je werk afmeet aan het feit dat je ook ‘s avonds nog reageert op ‘belangrijke’ werkmails. Zodat je in feite altijd piketdienst hebt, en je eigen huis niet langer een plek is waar je alles even van je af kunt zetten.’

Ik herken veel van haar worsteling. In deze maatschappij staat iedereen en alles altijd ’aan’. Ook ik schoot vaak in de nacht wakker om onrustig en badend in het zweet mijn agenda nog eens door te nemen.

Om tot de treurige conclusie te komen dat ik het werk nooit op tijd zou afkrijgen. Slob: ‘Een arbeidsklimaat waarin heel veel mensen overdag rondrennen met het ongeruste gevoel dat ze constant moeten presteren, leidt onvermijdelijk tot nachtelijk gedraai en gewoel.’

Dit heb je niet echt nodig om wakker te worden...

Met bonkend hart en de ogen wijd open zocht ik in het eenzame duister wanhopig naar verlossing. Waar bleef de slaap?

O, zoete slaap, waar ben je? En net als ik eindelijk dreigde weg te vallen, ging die vermaledijde wekker af! Om niet voortijdig in mijn graf te belanden maakte ik een nieuwe afspraak met mezelf. Aan = uit. Er was een tijd waarin ik helemaal geen smartphone bezat, bedacht ik mij. Moest ik met een kwartje naar een telefooncel, 4 straten verderop. Waarom krijg ik wekelijks een melding van mijn ‘schermtijd’ van mijn inmiddels onafscheidelijke telefoon? Gekkenwerk. Uit die telefoon. Vaker ‘nee’ zeggen hielp ook. Nee = minder werk. Nee ook tegen zakelijke verplichtingen na 18.00 uur. Legere agenda. Vrijheid, ademen. Na een paar weken ging het slapen al veel beter. Minder slaaf van de heer van de arbeid, van de dictator iPhone, van de despotische agenda.

Uiteraard zijn er talloze tips om beter te slapen. De beste tip is echter: zeg vaker nee, doe je telefoon uit en pak een goed boek.

Slob tot slot: ‘Niemand wil een overbodige persoon zijn die het leven sluimerend aan zich voorbij ziet trekken. Maar wij leven nu het andere uiterste. Al dat onzekere voorthollen leidt tot een chagrijnige, overprikkelde samenleving waarin de zoete slaap te vaak niet wil komen.’

Foto’s: 123RF

Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina

Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.

 

 

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT