Sjaak

Sjaak

Papa, ik lijk steeds meer op jou!

In het tv-programma Beste Zangers reizen artiesten af naar Ibiza om daar de mooiste liedjes voor elkaar te zingen. In intieme setting treedt iedereen uit zijn comfortzone en zingen ze nummers die voor de ander bijzonder zijn. In oktober reisde het gezelschap af onder leiding van Nick en Simon en was zanger Stef Bos (59) een van de kandidaten om te worden toegezongen.

Bos kennen we natuurlijk allemaal van zijn grootste hit Papa, maar hij heeft veel meer mooie liedjes op zijn naam gezet, zoals Door de wind, Is dit nu later, Recht uit het hart en Ik mis jou. Suzan en Freek vertolkten in deze editie van Beste Zangers hun eigen versie van de muzikale kneiter Papa.

En ik moet zeggen: dat raakte me. Vreselijk werkwoord, maar het geeft de emotie in dit geval goed weer. Want ik liet zo maar opeens een traan. Ik! Een traan! Meestal krijg ik direct rode vlekken in mijn nek van dit soort programma’s, maar ik veranderde plotsklaps.

Vroeger lachte ik emoties weg, riep ik stoer dat ze mij met zo’n liedje niet stuk kregen. Maar nu ging ik wel stuk. En ik denk dat ik weet hoe dat komt.

Suzan en Freek met de vertolking van hun versie van 'Papa'...

Als je ouder wordt, zoals ik inmiddels 62, laat je de emoties veel meer toe. Het is bevrijdend bijna. Klinkt EO-achtig en dat het is het ook. Het heeft te maken met het slechten van barrières, van valse schaamte, van het goed vinden dat je ook nog gevoelens in je donder hebt.

Het lied Papa heeft alles in zich dat ik herken. Het lied krijgt meer en meer zeggingskracht.

Mijn vader is er al sinds 1995 niet meer, maar regelmatig komt hij nog voorbij in mijn gedachten. We waren allebei driftig en koppig, vilein soms, en we konden discussiëren dat de vonken er vanaf sprongen. Mijn vader was een KVP-er, roomser dan de Paus en hij kon eigenlijk alleen maar werken. Keihard werken. Ik was het tegenovergestelde: goddeloos, veel vriendinnen, lui en tegendraads. Heftig politiek geëngageerd als ik was konden we tot groot verdriet van mijn moeder de zondagmiddag verpesten met welles-niets-gesprekken.

Pas later kwam het respect. Hardwerkende vader voor 7 bloedjes van kinderen. Altijd maar puzzelen hoe de eindjes aan elkaar konden worden geknoopt. Maar de verschillen bleven ook, hoewel minder scherp gesneden. Vroeger kon je streng zijn, en ik heb je soms gehaat, schrijft Stef Bos. Ja, het is waar, ik krijg dezelfde trekken om mijn mond, rimpels in mijn huid en soms roep ik dingen tegen mijn zoon die mijn vader tegen mij riep.

Juist in deze mistroostige tijden met het coronavirus in de hoofdrol mis ik hem, mijn pa. Voor zijn gevoel is hij in de hemel. Ik geloof in niks. Dus we komen elkaar niet meer tegen. Dat weet ik zeker. Maar ik hou steeds meer van hem. Dat weet ik dan weer wel, mede dankzij Stef Bos.

Papa

Ik heb dezelfde ogen
En ik krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik driftig
Vroeger was jij driftig
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
Papa
Ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen
En ik krijg jouw rimpels in mijn huid
Jij hebt jouw ideeën
Ik heb mijn ideeën
En we zwerven in gedachten
Maar we komen altijd thuis
De waarheid die je zocht
En die je nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook
En tevergeefs
Zolang ik leef
Want papa, ik lijk steeds meer op jou

Vroeger kon je streng zijn
En ik heb je soms gehaat
Maar jouw woorden
Ze liggen op mijn lippen
En ik praat nu
Zoals jij vroeger praatte
Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke vrouw
En misschien ben ik geworden
Wat jij helemaal niet wou
Maar papa, ik lijk steeds meer op jou

Jij gelooft in God
Dus jij gaat naar de hemel
En ik geloof in niks
Dus we komen elkaar na de dood
Na de dood nooit meer tegen
Maar papa
Ik hou steeds meer van jou

Tekst copyright: Stef Bos

Foto’s: 123rf, Stef Bos

Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze
Facebookpagina

 

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT