Sjaak

Sjaak

Wat doen we met vader en moeder deze zomer?

Je bent 50 jaar of iets ouder en je ouders leven nog. Je bent gezegend als ze weinig of nog niks mankeren. Ja, laten we eerlijk zijn, zo is het wel. Voor je het weet ben je mantelzorger. En je wilt zelf ook nog met vakantie.

Presentator en acteur Eric Corton speelt momenteel Ma in het theater, naar het gelijknamige boek van Hugo Borst, de activistische rebel die strijdt tegen alles wat het leven van senioren miserabel maakt. Alles is een schande: dat de zorg wordt uitgekleed, dat ouderen maar een keer per drie dagen mogen douchen, dat er geen toezicht is, dat mensen in hun eigen uitwerpselen liggen, dat ze niet worden gelucht, kortom, de staat van ouderdom staat gelijk aan de hel van Dante en dan nog een tikje erger. Zijn moeder – in 2018 overleden – was dementerend met alle gevolgen van dien.

In de recensie van de Volkskrant over het toneelstuk schreef Hein Janssen: ‘Dat het hier dus niet Cortons eigen moeder betreft, schept afstand, en dat is goed. Immers: zoveel mensen van rond de 50 hebben of krijgen te maken met aftakelende ouders, vaders en moeders die in hun hoofd langzaam de weg kwijtraken.’

Ik – Falder Sjaak – ben inmiddels 62 en mijn ouders zijn al lang geleden overleden.

Ik bedoel dat niet vervelend, maar ik kan rustig achterover leunen en probleemloos luisteren naar alle knotsgekke, frustrerende, kwetsbare en gelukkig ook veel lollige verhalen van mensen om mij heen die nog wel levende ouders hebben.

Ik geef het u te doen. Moedertje lief, wat een schier onophoudelijke parade van menselijk leed trekt dan voorbij. Gelukkig hier en daar ook nog om te lachen.

Dement echtpaar dat elke dag opnieuw aan elkaar wordt voorgesteld

Demente ouders die 38 keer per dag bellen en elke keer met hetzelfde verhaal. Pas geleden had de moeder van een kennis een rolstoel gekregen, een zogenoemde trippel, die wordt afgesloten met een plastic plaat die verhinderd dat je eruit valt. Nadeel: je zit zo vast als een huis. De vreugde van de nieuwe stoel maakte al rap plaats voor angst en boosheid. ‘Waarom sluiten ze me op?’ Het feit dat op de afdeling van het verzorgingshuis ook nog eens corona was uitgebroken, maakte de situatie alleen nog maar gecompliceerder. Na drie dagen werd de stoel weggedaan. ‘Zo ma, blij dat die rolstoel weg is?’ ‘Welke stoel? Dat lijkt me eigenlijk wel wat, zo’n stoel waar je niet uit kan vallen, want ik val voortdurend. Kun je die voor me regelen?’

Of de vader van een collega die voortdurend riep dat hij kiespijn had. Verpleegkundige: ‘Meneer K., u heeft al jaren een kunstgebit. Kijk, hier in het glas naast u. Zal ik het even schoonmaken?’ De verpleegkundige maakt het gebit zogenaamd schoon en laat het weer in het glas water zakken. ‘Ja, dank je, dat voelt al een stuk beter en de pijn is weg.’

Of het demente stel hierboven (zie video, te grappig – echt even uitkijken!) dat elke dag opnieuw aan elkaar wordt voorgesteld. Te grappig en te triest tegelijkertijd natuurlijk. Maar ja, als je niet beter weet: elke dag een nieuwe vriendin. Dat kun je slechter treffen.

Foto’s: 123rf

Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze
Facebookpagina

 

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT