Gezondheid

Gezondheid

Een van de meest komische en tegelijk wrange boekjes over ouder worden is ‘Vereniging vrijwillige dood’ van Max Frisch.

Oud worden is niet leuk, dus beginnen we er niet aan. Maar als waarschuwing kan het geen kwaad ‘Vereniging vrijwillige dood’ te lezen.

Max Frisch (Zwitsers schrijver, 1911-1991) is zelf allang dood en ‘Vereniging vrijwiliige dood’ verscheen eind jaren 70 van de vorige eeuw. Maar het boekje blijft actueel, leerzaam, grappig en confronterend.

Statuten

De vereniging uit de titel is een club ouder wordende heren die heeft besloten dat als een van de leden echt oud begint te worden, de anderen de verplichting hebben hem erop te wijzen dat het weleens tijd wordt er een eind aan te maken. Maar het uiteindelijke doel wordt nooit bereikt: niemand maakt zich van kant. Iedereen blijft uitvluchten zoeken of gaat vanzelf dood en niemand durft er bij anderen keihard op aan te dringen dat het nu echt tijd wordt. ‘Natuurlijk kan de vrijwillige dood van een lid geen eis zijn. De jaarvergadering kan enkel vaststellen wie er, als hij zijn leven blijft rekken, tegen de statuten zondigt. Tweederde meerderheid bij geheime stemming. Een lid dat desondanks zijn leven blijft rekken, wordt het lidmaatschap ontnomen; de vereniging spreekt haar leedwezen uit.’ Enzovoorts.

Klaas van der Eerden, een duidelijke 'voor-getekende'.

Het ‘Handboek voor leden’ onderscheidt twee soorten ouderen: de voor-getekende en de getekende.

De voorgetekende (40+)

Het stadium van de voor-getekende begint zo rond je midlife, vanaf veertig.

‘De voor-getekende geniet ervan als men hem jonger inschat (…)’

‘Doet hij aan sport (skiën bijvoorbeeld), dan betrapt de voor-getekende zich erop dat hij als er jongeren bij zijn sneller gaat dan hem eigenlijk lief is.’

‘Zeker symptoom: alcoholisme.’

‘Hij betrapt zich erop dat hij alles wat van jongeren afkomstig is als alleen maar modieus kwalificeert.’

‘Neiging tot hypochondrie.’

‘Aangezien zijn echtgenote eveneens ouder wordt (wat hem thuis niet opvalt, maar wel onder andere mensen), stelt de voor-getekende er prijs op alleen naar bijeenkomsten toe te gaan – hij voelt zich dan vrijer, vrij van zijn leeftijd.’

‘De voor-getekende herkent zich eraan dat hij ook bij vrouwen in de smaak wil vallen die bij hemzelf eigenlijk niet in de smaak vallen, en dat hij op zijn successen vertrouwt.’

‘Komt het tot zijn vijftigste verjaardag, waar hij al jaren tegenop heeft gezien, dan is hij verbaasd: hij heeft altijd gedacht dat je op je vijftigste een oude man was. Dat voelt hij zich helemaal niet.’

(Aangezien zestig het nieuwe vijftig is, kun je dit natuurlijk ook op jezelf betrekken als je de zestig nadert of net bent gepasseerd.)

De getekende (60+)

De getekende is zestig plus.

‘De getekende (…) ontwaart in veel van wat alleen maar modieus is meteen baanbrekende kwaliteiten en ziet zichzelf graag als voorvechter.’

‘De getekende ziet meer begerenswaardige vrouwen dan vroeger. Daarbij wisselt hij meerdere keren per dag van object van verrukking. (…) Het aantal vrouwen dat hem in verrukking brengt, is omgekeerd evenredig aan zijn reële kansen.’

‘De getekende begrijpt niet dat deze wezens eens zo belangrijk voor hem waren. Toch kijkt hij nog steeds naar iedere vrouw, ergert zich over zijn obsessie: hij kan nauwelijks nog een jonge vrouw zien zonder ten minste een moment lang te denken hoe het zou zijn…’

‘Verlangen naar de begeerte.’

‘In tegenstelling tot de voor-getekende, die bang is voor het definitieve afscheid van de viriliteit, weet de getekende dat dit definitieve afscheid niet bestaat. Hij zou er blij mee zijn…’

Een van de wrangste is als de ‘getekende’ op gezellige bijeenkomsten verschijnt: ‘(…) het ontgaat hem misschien dat de mensen die met hem praten elkaar aflossen als bij een diensttaak…’

Enfin, des te meer reden om de aftakeling met alle mogelijke middelen tegen te gaan!

(Photo by Marcelo Augusto from Pexels)

Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina

Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT