Ja, wij van Falder maakte ons zorgen. Reden? Ons plasgedrag. Waar wij vroeger met onze straal het urinoirglazuur konden doen splijten, leek nu het soms wel alsof Kraantje Lek maar half open stond. Bovendien hadden we steeds vaker het gevoel dat Moeder Natuur ons de kraan open wilde laten zetten. Ook ’s nachts dus. Niet normaal. Of toch wel?
Prostaat
Gevolg: op naar de uroloog. Lang hoefde hij niet na te denken: onderzoeken die handel. Meest simpele handeling was een bloedtest. Twee buisjes bloed welgeteld werden uit het lichaam geperst, met als doel: de bepaling van PSA (het z.g. Prostaat Specifiek Antigeen). Dit is een soort eiwit, dat door de prostaat wordt afgescheiden. Treft men een te groot gehalte, dan zou dit een indicatie kunnen zijn van prostaatkanker.
Kunstplassen
Daarna was het tijd voor het kunstplassen. In de vrije natuur maakten we als jonge jochies prachtige loopings als volleerde spuitgasten. In dit artikel staat kunstplassen voor een ‘uriflowmetrie’. De kracht van een urinestraal moest worden gemeten. Voor ons gaapte een soort witgranieten po uit grootmoeders tijd, opgetuigd op een stellage. Her en der staken wat slangen en meters uit, als teken dat we hier toch met zuivere wetenschap te maken hadden. Stralen maar. Waarom? Is de prostaat vergroot, dan kun je dit vergelijken met het dichtknijpen van een tuinslang. De plasbuis wordt samengeperst en de straal zelf verandert in een lief kabbelend beekje. Ook blijft er steeds vaker een urinepoeltje achter in de blaas.
Echografie
Meest avontuurlijke vonden wij de echografie. Soms bestaat het leven uit slechts een stoel, waarin je met blote kont in moet plaatsnemen. Daarna spreid je de benen die je laat rusten in twee stijgbeugels voor je. Een lieftallige zuster brengt vervolgens een thermometer maatje ‘reusachtig’ in je achterste. Oef? Nee, het valt reuze mee. Deze thermometer zendt geluidsgolven uit, waarmee dezelfde verpleegster de staat van dienst van je prostaat kan beoordelen. Na ongeveer een kwartiertje was deze ‘glow-in-the-dark ’ achter de rug en kon de broek weer aan.
Einduitslag:
Opluchting: geen prostaatkanker. Wel een vergrote prostaat. Iets wat vrijwel elke oudere man treft. Zo’n dertig procent heeft er zó’n last van dat ze in aanmerking komen voor medicijnen. Onze waterhuishouding had echter geen extra bijstand nodig. Sindsdien stralen we weer blij.
Klachten vergrote prostaat
- De urinestraal wordt minder krachtig en soms druppelt het maar wat
- Het duurt even voordat de eerste plas komt
- Kort achter elkaar weer moeten plassen en weinig urine per plas
- Nadruppelen, ook nog wel eens een paar druppels in uw broek
- Het gevoel hebben dat de blaas niet leeg wordt (residugevoel)
- Soms een branderig gevoel tijdens het plassen
- Moeilijk de plas op kunnen houden, soms zelfs helemaal niet
- ’s Nachts enkele keren uit bed moeten om te plassen (bron: www.prostaat.nl)
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
