Lifestyle

Lifestyle

Zelfs na zijn dood kwam Lucas niet van zijn ex af

Na afloop van de muziekvoorstelling in het kerkje liep ik naar buiten, het kleine kerkhof op. Even langs Lucas. Vijftien jaar geleden was ik hier ook. Lucas had gevraagd om bij zijn begrafenis ‘een klein woordje te doen’, een paar minuten: ‘Echt niet langer Rob, de mensen willen aan de Chablis’.

Wat kon ik tijdens dat kleine woordje veel niét vertellen. Lucas, fotograaf maar geen kiekjes, was lang getrouwd met Willemijn. Willemijn, ook met kleren aán fotomodelmooi, was als studente his masters choice, Lucas was op de academie haar docent.

 Van het een kwam het ander en van het ander kwam een serieuze relatie. Maar nauwelijks woonden ze samen of Willemijn ontpopte zich: Willemijntje dwingeland. Ze bemoeide zich met alles, naar eigen zeggen ‘uit liefde’. Ze frunnikte standaard aan de kleren die hij aan had, en aan elke gedachte. Goedmoedige Lucas liet alles op zijn beloop. Ja Willemijn. Goed Willemijn. Okay Willemijn, ik koop een nieuwe broek. Je hebt gelijk Willemijn, die camera was duur. Tenslotte bepaalde dwingelandje alles in huis, met behulp van twee stampvoetjes. Waar was zijn bloedmooie fotogenieke studente gebleven?

Steeds vaker ging ik pas op bezoek als ik zeker wist dat Willemijn niet thuis was. Lucas veranderde in een raketwerper wanneer het over zijn vrouw ging. ‘Scheiden, wat verheug ik mij daar op’. Ik gaf hem groot gelijk, alhoewel Willemijn mij onder vier ogen herhaaldelijk zei ‘dat ze echt van Lucas hield’ en ‘altijd dicht bij hem wilde zijn ‘.

Twee jaar na de uiteindelijke scheiding deed ik dat korte woordje. Een dag voor zijn overlijden sprak ik Lucas nog. We maakten grappen, ook kreeg ik instructies. Lucas: ‘Het voordeel van doodgaan is dat ik mijn ex nooit meer zie. Zeg dat straks maar’. Ik knikte maar ik zei het niet, omdat ook Willemijn onverwacht op de begraafplaats was verschenen. We hadden het kunnen weten. ‘Rob, ik wil bij hem zijn’.

Nu, op het kleine kerkhof loop ik naar het graf van Lucas. Links achterin. De hele geschiedenis knikkerbakt door mij heen.

Het graf is mooi onderhouden, maar wat blijkt? Niet alleen Lucas ligt in het graf, ook Willemijn! In de steen staan beide namen gebeiteld. Ik zie dat Willemijn drie jaar geleden overleden is.

Niemand met ook maar een schrammetje historisch besef heeft de oude dwingeland op afstand kunnen houden. Willemijn zei ooit: ‘Ik wil altijd dicht bij hem zijn’. Dat is gelukt. Lucas, luister, luister goed, niet niét omdraaien!

 (Willemijn overleed twaalf jaar na Lucas)

Foto: 123RF

Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze
Facebookpagina

 

 

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT