Hoe hebben we in het verkeer de jaren ’60 en 70 overleefd? Een massaslachting, dat was het. Er bestond er nog geen maximum snelheid. Geen APK. Het wegennet was barbaars slecht. Veel tweebaanswegen, geen verlichting en slecht asfalt. De enige kreukelzone in de auto, dat was jij. Gordels, nee die gebruikten we niet. We reden op een brommer zonder helm. Lekker, die wind door je (onbeschermde) haren. Oh, alcoholcontroles? Ja, die waren er wel. Maar alleen als je er niet in slaagde over een rechte lijn te lopen, in combinatie met bloeddoorlopen ogen en onsamenhangende praat, dan pas was je de sigaar. Een biertje of zes voordat je achter stuur kroop? Dat moest kunnen. Tegelijkertijd nam het aantal auto’s jaarlijks toe. Het gevolg, aan het einde van 1972 telde men meer dan 3000 doden en maar liefst 70.000 gewonden. Ter vergelijking, in 2017 vielen er 627 verkeersdoden en 21.000 gewonden.
Mopperen op verjaardagsfeestjes
Pas na 1972 werd de gordel en de helm bij brommers verplicht. Werd een maximum snelheid ingevoerd. Kwam de APK. Werd het wegennet verbeterd. Maar waren we blij? Diep in ons hart willen we de meesten van ons ‘Hit the road Jack’. Toen helm en gordel werden ingevoerd, herinneren we ons nog fragmenten op het Journaal van destijds, in de trend van: ‘Ik voel me zo opgesloten met een riem om’, ik mag toch zelf wel bepalen of ik een helm opdoe, we leven in vrije wereld.’ Tegenwoordig is het op verjaardagsfeestjes een geliefd onderwerp: de boetes als je een paar kilometer te hard rijdt. Maar remember the ‘60’s, ‘70’s.
