Omdat mannen elke keer als ze op de racefiets stappen, denken dat ze Pogaçar zijn.
Ze krijgen een bord voor hun kop. De weg is van hen. Je hebt altijd voorrang, rode stoplichten tellen niet. Recreatiefietsers zijn sta-in-de-wegs. Ja, soms zijn ze echt asociaal. Excuus voor dit. Maar als ze weer afstappen zijn ze gewoon weer aardige attente mannen.
Omdat wielrennen past bij oudere lichamen.
Voetbal is een contactsport, zorgt voor blessures. Bij wielrennen worden alleen benen en rug belast. Die zijn bij een man op leeftijd nog best op orde.
Omdat wielrennen afzien is.
Pijn lijden. De mooiste ritten zijn de ritten waar je kapot op het zadel zit. Tegenwind, een oneindige berghelling, regen, slecht wegdek. Pas als je thuis bent, als je afstapt voel je al iets van voldoening. De tijd heelt elke wonde. Veel later voel je alleen maar trots.
Omdat wielrennen gaat over mooie materialen.
Een prachtige fiets, een wielertenue met het shirt van je favoriete ploeg, een wind- en waterdicht jack, het juiste versnellingsapparaat.
Omdat wielrennen zorgt voor mannenvriendschappen.
In een groepje stoempen tegen de wind in. Elkaar uit de wind houden. Gelletjes delen onderweg. Elkaar uitdagen. Samen koffie drinken en een appeltaart eten. Gezamenlijk vloeken bij een lekke band en met elkaar zorgen dat die band zo snel mogelijk is gewisseld.
Omdat wielrennen ook leuk is om te kijken op TV.
Geen sport die toch zo interessant kan zijn ook als er niets gebeurt. Een voetbalwedstrijd heeft doelpunten nodig. Een wielerwedstrijd is al spannend ook als het peloton uren lang bij elkaar blijft. Een biertje en het gebrabbel op Radio Tour de France. Bestaat er iets mooiers?
Omdat wielrennen gaat over de verhalen achteraf.
Als het peloton over de finish is en je hoort waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. En je dan beseft dat misschien toch weer anders is gegaan, maar dat je dat dan pas over een paar jaar hoort. Want het peloton is soms net als een maffiaclan. Wie uit de school klapt, schendt de erecode en wordt verguisd.
Omdat over wielrennen zulke mooie verhalen worden geschreven.
De dag erna na die Tour de France-etappe in de krant. Of in boeken. Onze top-2: ‘De Renner’ van Tim Krabbé en ‘Ventoux’ van Bert wagendorp.
