Ja, we weten het. Het is geen televisieweer de komende dagen. Toch vind je de echte zomer dit jaar op het beeldscherm.

De meeste Nederlanders moeten het deze zomer doen met de bruine stranden van Nederland. Niet echt een Baywatch vooruitzicht. Vooral 50-plussers, die toch al tegen de risicoleeftijd aan schurken, houden het bij de Kat- en Noordwijken. Maar treur niet. Wanneer je op de Nederlandse stranden ligt – omringt door verwende, dikke kinderen die gesmolten ijsjes van hun handen likken; groepjes jongeren die  ingehuurd lijken om corona te verspreiden; en onappetijtelijke vrouwen die met elkaar een race naar een melanoom uitvechten – heeft Videoland een schrale troost. Sinds gisteren staan er negen seizoenen van Baywatch op de streamingsdienst. Dat is meer dan 150 badpakuur – logisch, ze rennen de hele tijd in slow-motion.

Voor wie de gehele jaren ’90 in een coma heeft gelegen – of niet heeft kunnen kijken wegens een diepgaande waterfobie – hieronder een korte samenvatting. Baywatch gaat over de dagelijkse beslommeringen van een team strandwachten op het gevaarlijkste strand op aarde. Onder leiding van David Hasselhoff (aka: The Hoff), krijgt het team te maken met de gebruikelijke strandgevaren: drenkelingen, haaiaanvallen, moord, nucleaire wapens. Dat allemaal in een strak, rood badpak. Belangrijkste punt: de gehele cast is bovennatuurlijk sexy. Mannen met kaken als onderhuidse eierzakken, en sixpackgroeven die de Grand Canyon jaloers maken. Vrouwen met laboratorisch strakke badpakken, en rondingen die in de meeste wereldlanden aangemerkt worden als massavernietigingswapens.

Baywatch maakte wereldsterren van Pam Anderson en The Hoff. Geen slechte voortzetting van Hasselhoff, die eerder zijn geld verdiende als Duitse popster, en nagenoeg eigenhandig verantwoordelijk was voor de val van de muur.