Memory lane

Memory lane

Vroeger kon je nog eens onbekommerd een autoongeluk veroorzaken en wist je van de prins geen kwaad.

Uit de oude doos: een auto-ongeluk van Prins Bernhard uit 1937. Maar wie had er nou eigenlijk te veel gedronken?

Er zijn best aardige sites waar je mooie beelden van vroeguh kunt vinden. Zoals Historiek.net. Daar zagen we een fraai beeld voorbijkomen van een auto-ongeluk uit 1937, afkomstig uit het Nationaal Archief.

Toen leefden we nog niet, maar het is toch een fijne flashback.

We zien een grondig ingedeukte sportwagen. Een Ford cabrio, om precies te zijn. Wie het precieze model weet, mag het zeggen!

Degene die hem heeft bestuurd moet een aardige snelheid hebben ontwikkeld. Het was niemand minder dan onze eigen Prins Bernhard, die in de vroege ochtend van 29 november 1937 bij Diemen (of all places) een vrachtwagen ramde.

De snelheid die Bernhard op dat moment had, staat er keurig bij vermeld: 160 kilometer per uur.

Er staan maar twee agenten omheen, Janssens en Janssens. Kom daar nu nog eens om.

Bernhard moest met een hoofdwond en een lichte hersenschudding worden opgenomen in het ziekenhuis. Het Burgerziekenhuis te Amsterdam. Dat bestaat niet meer, net als de prins, die in 2004 overleed.

Het hele land in rep en roer. Juliana pleit direct voor een verlaging van de maximumsnelheid naar 30 kilometer per uur binnen bepaalde zones en een ‘wettelijke controle op slijtage van auto’s’.

Het mooiste en misschien wel meest typerende is dat als Bernhard eenmaal weer een beetje is opgeknapt, er lange tijd wordt beweerd dat het ongeluk is veroorzaakt door de chauffeur van de vrachtwagen. Een zandwagen, om precies te zijn. Die zou ‘te diep in het glaasje hebben gekeken’. Ja, dan let je niet op als iemand je met 160 kilometer per uur in je flank boort.

Maar Bernhard is sportief, hij legt het bij met die vrachtwagenchauffeur, ene Dirk Zweerus uit Zwanenburg. Het verhaal dat die man de schuld had van het ongeluk zou door koningin Wilhelmina in de wereld zijn geholpen. De dochter van Dirk wist het ook zeker: ‘Mijn ouders hadden in 1937 niet eens geld voor kindermeel, laat staan voor een borreltje.’

Ach, eigenlijk is er niets veranderd. Het Koningshuis wist toen ook al direct dat het nooit aan hun ligt, al ligt het er nog zo dik op. En de pers schrijft het keurig op. Hopelijk heeft Bernhard de man privé een paar flapjes gegeven voor de schrik. En zijn dochter niet mee uitgevraagd.

Ach, welja, warum ook niet? Jiskefets legendarische schets.

Deel dit artikel via:
MANNENPRAAT