“Stel je even voor, een bedrijf dat alleen maar bestaat uit twintigers, dertigers of zelfs veertigers. Daar word je toch helemaal horendol van. Want wij vijftigers weten als geen ander, hoe we waren rond die leeftijd. Veel geblaat en veel minder wol dan nu. Klussen waar je vroeger een paar uur op zat te zweten, doe je nu in een handomdraai. Tegenwoordig zie je al aan de neus van de klant met wat voor type je te maken hebt. Noemen we levenservaring.
En wie doet het werk op maandagochtend? Wij vijftigers. Die twintigers komen kruipend binnen. Geheel gesloopt door drank en drugs. Dertigers en veertigers waggelen van de lift naar hun bureau. Gesloopt door hun kids.”
Haantjes
“Als ze dan eindelijk een beetje zijn opgekalefaterd, berg je maar. Dan veranderen ze van slappe vaatdoeken in kakelende haantjes. Want pfff, wat een geldingsdrang. Ik word al moe bij de gedachte. ‘Kan het niet even rustiger, jochie?’ Al is het alleen maar omdat je anders binnen een jaar of tien op de bank zit met een fikste burnout. Op onze leeftijd trappen we daar niet meer in. Gewoon weten waar je wèl en niet goed in bent.
Zelfinzicht hè, zoiets kost een paar jaar, maar dan heb je ook wat. Klinkt natuurlijk nooit leuk, als je tegen een collega ‘nee’ moet verkopen. Maar ja, beter dan straks volledig gestrest achter de computer, omdat we moeten presteren ver boven onze kunnen. Omgekeerd, vraag je een negen en wij zeggen ‘ja’, dan krijg je een negen. Desnoods een tien. Want als we ervoor gaan, dan gaan we er voor. Vergelijk ons met wijn. Hoe ouder, hoe beter de afdronk.
