Voor de spiegel
“Als ik dan zo voor de spiegel sta – en geloof me, dat doe ik niet te vaak, want die confrontatie probeer ik een beetje te vermijden – dan denk ik: ‘Is dit nog aantrekkelijk of zitten we al in de gevarenzone?’ Kijk, ik weet dat ik geen wasbordje meer heb. Die heb ik ergens in de jaren ’90 achtergelaten, samen met m’n haar dat vroeger nog wat voller was. Maar als het geen afknapper is, zoals die dame bij de bakker zei, dan scheelt dat weer. Toch?”
De kroeg
“En weet je wat het is? Het komt allemaal door die gezellige avonden in de kroeg. Je gaat daar zitten, praat wat met de jongens, en voor je het weet heb je drie biertjes op en ligt er een bord bitterballen voor je neus. Wat moet je dan doen? Bitterballen laten liggen? Dat kan toch niet! En ja, na een paar van die avonden groeit dat buikje vanzelf. Geen wonder dat ik nu een knoopje extra los moet doen bij mijn overhemd.”
“Maar goed, nu vraag ik me dus af: is er ergens een handleiding voor? Een soort ‘Gids voor de Toegestane Bierbuik’, waar je kunt opzoeken of je nog binnen de veilige marges valt? Want ik zie soms mannen voorbij komen die met hun buik bijna de voordeur uit moeten duwen. En eerlijk is eerlijk, zo erg wil ik het nou ook weer niet laten worden. Maar als een klein buikje blijkbaar geen probleem is, waarom zou ik dan nog op dieet gaan?”
Hoe groot?
“Dus, hoe groot mag-ie nou zijn? Want laten we eerlijk zijn, als ik straks met een strandbal voor m’n buik rondloop, zullen ze bij de bakker ook wel denken: ‘Hans, je hebt dat buikje iets te serieus genomen.’ Misschien moet ik gewoon even een enquête houden onder de dames. Zeggen ze het écht niet erg te vinden of was dat gewoon een beleefdheidsopmerking? Want ik ben er nog niet helemaal gerust op dat m’n buik de nieuwe mode is.”
Beeld: Freepik/8photo
