‘Ja, echt bizar… Ik zag het op het nieuws. Er was iemand, gewoon midden op de dag, bij de Erasmusbrug in Rotterdam… met een mes! Hij stak zomaar om zich heen, mensen gewoon op straat! Echt eng, joh. En las je het over die sportschoolleraar daar? Die vent heeft niet eens geaarzeld! Hij zag wat er gebeurde, rende erop af, en werkte die gek gewoon tegen de grond. Serieus! Hij heeft hem ontwapend en alles, alsof het niks was. Alsof hij elke dag dit soort dingen doet.”
Echt een held
“Ik bedoel… kun je het je voorstellen? Die gast is echt een held! Gewoon, hop, in actie, geen moment van twijfel. Maar ik? Wat zou ík doen in zo’n situatie? Dat vraag ik me echt af. Want als ik eerlijk ben… Ik ben van mezelf nogal… ja, hoe zeg je dat… bangig. Ik schrik al van een harde knal of als er iets onverwachts gebeurt, laat staan van iemand met een mes!”
Stel je voor
“Stel je voor… je loopt daar rustig over straat, misschien ga je wel even een bakkie halen of zo, en ineens gebeurt er zoiets. Zou ik dan ook naar voren rennen? Zou ik ook iemand kunnen helpen? Ik weet het niet, hoor. Ik zou waarschijnlijk eerst verstijven. Misschien kijken of ik ergens achter een paaltje kan duiken of zo. Want ja, wie wil er nou gestoken worden? Maar dan denk ik weer aan die sportschoolleraar… Die gozer dacht daar waarschijnlijk helemaal niet over na. Gewoon, instinct. Of misschien is dat wat al die sportschoolgasten doen, hè? Ze trainen niet alleen hun spieren, maar ook hun hoofd, weet je wel? Dat ze niet in paniek raken. Dat lijkt me wel wat. Ik raak al gestrest als de kat ineens van de kast springt!”
Gewend aan adrenaline
“Misschien is dat wel het verschil tussen ons, hè? Die sportschoolleraar, die is waarschijnlijk gewend aan adrenaline en actie. Misschien ziet hij dat mes en denkt hij: ‘Oké, dit kan ik aan.’ Terwijl ik… Ja, ik zou waarschijnlijk alleen maar denken: ‘Waar is de dichtstbijzijnde uitgang?’ Het is niet dat ik niet wil helpen, hoor, echt niet. Maar… durf ik het? Dat is de vraag.”
In een film
“Je ziet jezelf altijd als de held in je hoofd, hè? Als je een film kijkt, denk je: ‘Ja, als dat mij overkwam, zou ik precies weten wat ik moet doen.’ Maar in het echt? Geen idee. Misschien zou ik wel iets proberen, je weet het nooit zeker tot het echt gebeurt. Maar ik moet eerlijk zijn met mezelf… Ik ben niet die sportschoolleraar. Ach, wie weet. Misschien zou ik gewoon moeten hopen dat ik nooit in zo’n situatie beland. Maar ja… als het wel gebeurt? Zou ik het kunnen? Of zou ik gewoon blijven staan, trillend op m’n benen, terwijl iemand anders de held speelt?Ik weet het niet, man. Maar respect voor die kerel. Dat zou ik wel willen, zo dapper zijn als hij.”
Beeld: Freepik
