‘Nou, ik snap er dus echt niks meer van. Vroeger, toen gaf je je baby een prikje. Punt. Geen discussie. Dat was gewoon de standaard. Ik maak me zorgen. Want tegenwoordig lijken ouders dat hele vaccineren ineens maar een optie te vinden. Een optie! Alsof je ook gewoon kunt kiezen om het niet te doen. Alsof je baby een alternatieve melkoptie is, zoals havermelk of amandelmelk.’ Toen ik nog een jonge vader was – en geloof me, dat is alweer even geleden – gingen wij als vanzelfsprekend met ons kindje naar het consultatiebureau. Hop, even een prikje tegen de mazelen, de bof en kinkhoest. Dat hoorde er gewoon bij, net als luiers verschonen en babyvoeding uit een potje. En ja, dan had je even een huilende baby, maar goed, dat kwam omdat de prik werkte. Het was voor hun eigen bestwil. En daarna ging je weer door met je dag, geen gezeur verder.’
In een kabouter
Maar nu, nee hoor. Nu zijn bang voor die prik, alsof dat vaccin je baby op magische wijze in een kabouter verandert. Of nog erger, dat je baby er volgens sommige ouders “gevaarlijk ziek” van kan worden. Dat er ooit iemand heeft bedacht dat je beter je kind kunt laten rondkruipen in een zee van bacteriën en virussen, daar kan ik met mijn verstand niet bij. Hebben deze mensen ooit een baby gezien die aan kinkhoest lijdt? Nee, natuurlijk niet! Want dankzij die prikken bestaat dat bijna niet meer. Maar ja, ze zien het dus niet meer, en denken: “Ach, laat maar zitten, dat vaccin.”
Smoothies
Kijk, ik las laatst ergens een theorie van een gedragspsycholoog. Die zei dat we niet meer weten hoe erg die ziektes zijn, omdat we ze niet meer zien. En dus denken ouders: waarom zou ik mijn kind laten vaccineren? “Laat die prik maar zitten, we doen wel aan positieve energie en gezonde smoothies.” Alsof je met een wortelsapje de mazelen te lijf kunt gaan! Geloof me, als je ooit een kleuter met rode vlekken hebt zien liggen kreunen in bed, dan had je allang die prik geregeld.
Slangen en vulkanen
En dan die groep ouders die blijkbaar denkt dat “natuurlijk altijd beter is.” Ja, natuurlijk is natuurlijk goed, maar kom op zeg, soms heb je gewoon wetenschap nodig! De natuur heeft ook slangen en vulkanen, maar we zetten niet onze baby’s naast een lava-uitbarsting, toch? Toch? Oh nee, wacht, misschien hebben die ouders wel een speciale meditatie-app voor vulkanen… Wat ik ook zo raar vind, is dat die coronavaccins ineens voor al die twijfel zorgen. Vroeger hadden we gewoon vertrouwen in onze artsen, je kreeg een prik, klaar. Maar nu scrollen ouders door hun social media en krijgen ze allerlei onzin te lezen van die zogenaamde “health influencers”. Die zeggen dingen als: “Vaccins zijn giftig!” of “Je baby krijgt er later vast vier armen van!” Of nog erger: “Gewoon wat vaker yoga doen en je baby wordt immuun voor alles.” Wat een kolder!
Ouderwetse zorgen
Maar goed, dan kom ik met mijn ouderwetse zorgen, en krijg ik te horen: “Ja maar Hans, ik wil graag de keuze hebben of ik mijn kind vaccineer.” Keuze? Toen ik jong was, was er geen keuze, en daar was iedereen blij mee. Kijk, het is niet alsof je kiest tussen rode of blauwe sokjes voor de baby. Het gaat hier over levensgevaarlijke ziektes. Ziekten die we al bijna uitgeroeid hadden, dankzij die prikken. Ik zeg je, als dit zo doorgaat, zitten we binnenkort weer met polio, net als mijn oudtante vroeger, die nooit goed heeft kunnen lopen door die ellendige ziekte.
Geen gezeur
En dan hoor ik dat kinderopvangverblijven soms ongevaccineerde kinderen weigeren. Nou, wat mij betreft hadden ze dat allang wettelijk vastgelegd. Geen gezeur. Of je vaccineert je kind, of je houdt het lekker thuis bij je natuurthee en je spirituele ochtendyoga. Maar nee, dat mag blijkbaar ook weer niet, want dat zou “het vertrouwen in vaccins ondermijnen.” Vertrouwen ondermijnen? Het enige vertrouwen dat ik zie verdwijnen, is het vertrouwen in gezonde keuzes voor je kind.
Beeld: Freepik/prostooleh
