Zo’n beetje alle scènes uit Soldaat van Oranje zijn geëtst in mijn geheugen. De film was natuurlijk de perfecte symbiose tussen de losse mores van de jaren zeventig en – duh – de historie van de jaren veertig. Verhoeven strooide natuurlijk lekker veel met tieten in zijn WOII-epos. Zoals bijvoorbeeld met dat iconische fragmentje, waarin een topless Belinda Meuldijk demonstratief de gordijnen dichtschuift in de studentenwoning van Rutger Hauer/Erik Hazelhoff Roelfzema, terwijl Rijk de Gooijer op z’n Rijk de Gooijers verlekkerd aan de overkant toekijkt. Zoals op deze foto.
Laatst was ik in Leiden (fraaie stad, aanrader) en ik was opeens benieuwd of dat corpshuis nog bestond. Mijn tochtje naar het Rapenburg werd beloond. Daar zat het nog: Huize Welgelegen, op de hoek bij de Nonnenbrug, boven een kroeg. In Verhoeven’s film was dit overigens een tabakszaak. Grappig is ook de scene dat Hauer met een stok op de vloer ramt en roept ‘Thee!’, waarop zijn hospita met rammelende theekopjes op het dienblad naar boven komt. Een afgebladderd schildje ‘Volledige vergunning’ hangt er nog, maar aan de lome mimiek en amicaal-arrogante lichaamstaal van de figuren op het balkon was duidelijk te zien, dat hier nog steeds studenten resideerden. Uiteraard heb ik aangebeld (de voordeur grenst aan de Kloksteeg) met de vraag: ,,Wordt hier veel aangebeld?’’
Nou, best veel, wist de zeer vriendelijke lullo, die opendeed. ,,Soms geven wij dan een rondleiding, al hangt het er vanaf, wie opendoet, of wij tentamens hebben en, eh, hoe vroeg het is.’’ Maar, verzekerde hij. ,,Eenmaal binnen krijg je altijd een biertje.’’ Aan de overkant liep ik naar het Academiegebouw, waar de geslaagden hun handtekening op de muur mogen zetten. Die van Erik Hazelhoff Roelfzema is voorzien van een glazen plaatje. Als in Soldaat van Oranje Rutger Hauer zijn krabbel op de muur aanbrengt, komt ie studiegenoot Dolf de Vries tegen, die dan heldhaftig vertelt dat hij ondergronds examen heeft gedaan. ,,Best gevaarlijk, hoor’’, verzekerde hij Hauer nog. Blijft geweldig, die ironie.