Over Peter R. hoeven we qua inzet en vasthoudendheid niet veel meer te vertellen, want dat hebben alle media al gedaan. Hij is in alle opzichten geprezen om zijn moed en standvastigheid. Zijn motto kennen we inmiddels ook allemaal: On bended knee is no way to be free. Hij boog voor niemand en kende eigenlijk geen vrees.
Toch is het opmerkelijk dat De Vries al die jaren – en nu zeker met het strafproces tegen Ridouan T. waarin de misdaadjournalist kroongetuige Nabil B. bijstond – , zich nooit echt zorgen leek te maken over zijn eigen veiligheid.
Waarom acht iemand zich onaantastbaar? Zeker anno 2021 waarin een mensenleven nog minder waard lijkt te zijn dan een staatsobligatie.
Hij kon toch op zijn vingers natellen dat hij zich nu echt op heel glad ijs bevond?
Criticasters zullen zeggen dat hij wellicht op zoek was naar het eeuwige martelaarschap. Maar dat gaat ons net even te ver.
Hoe je het ook draait of keert: zijn moed is jaloersmakend. Hoe vaak keren wij niet onze rug toe in hachelijke situaties?
Hoe vaak lopen wij niet door bij een vechtpartij, burenruzie of erger: als een vrouw in nood is? Moed vereist een zekere lenigheid in denken. Maar waarom het elastiek helemaal tot het uiterste laten uitrekken?
Hoe dapper zijn we eigenlijk? We zijn ervan overtuigd dat een zekere vrees goed is voor het lijfsbehoud. Als we ons onnadenkend in elke rottigheid zouden storten, dan halen we nooit gezond en wel de 80 jaar.
Maar wellicht iets meer moed tonen en staan voor je overtuiging is wel een mooie en indrukwekkende les die De Vries – hoe je ook over hem denkt, want hij blijft voor sommige mensen ook omstreden – nalaat.
Fotografie: RTL en 123RF
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina