Je zou er ook een auto van kunnen kopen.
Ik begon mijn wijncarrière, eerlijk is eerlijk, met Canei. Dat bekoorde zelfs mijn ongeoefende smaakpapillen niet genoeg, dus al snel stootte ik door naar het romiger doch betaalbare werk. Volle rode wijnen uit Zuid-Afrika of Chili. Dat het van het huismerk van de Jumbo was, maakte me geen bal uit. Het danste over mijn tong. Toen ik mijn geliefde ontmoette, kreeg ik bijles op vele vlakken, waaronder op wijngebied. Pouilly-Fumée, een goede Sancerre, Amarone en natuurlijk een stevige Meursault. Voorgoed verpest was ik. Maar ach, als ik het dan vergelijk met de duurste wijnen van de wereld, dan val ik eigenlijk nog reuze mee. Ik heb van de weeromstuit meteen maar wat fijne flesjes besteld en kom nog niet in de buurt van de prijs van deze jongens.
5. Domaine Leflaive Montrachet Grand Cru, Côte du Bourgogne
Deze drink je vanaf een slordige 5000 euro.
4. Egon Muller Scharzhof, Scharzhofbergen Riesling
Dat een wit Moezelwijntje 6000 euro moet kosten had ik ook niet verwacht, maar het zal ongetwijfeld iets bijzonders zijn.
3. Henri Jayer Cros Parantoux, Vosne-Romanee Premier Cru,
De les die ik inmiddels geleerd heb bij het researchen van dit onderwerp is dat als de naam op het etiket intens lang is, je uit moet kijken. Er lijkt een causaal verband te zijn tussen naamlengte en de prijs van de fles. Die Henri Jayer is sowieso iemand om in de gaten te houden. Nou, Henri zelf niet per se want hij leeft niet meer, maar zijn wijnhuis leeft voort in zijn neef. De combinatie van een relatief klein wijngebied waarop hij produceert, een uitmuntende kwaliteit en een fan in de vorm van wijnjournalist Robert M. Parker maakt dat zijn wijnen tot de meest geliefde – en duurste – van de wereld behoren. Ik heb gezocht of ze ook een prêt-à-porter collectie van wijnen hebben, oftewel betaalbare flesjes, maar helaas. Alles heeft drie nullen.