We lezen steeds vaker in de toekomst. Je kent het wel: in het jaar 2100 is de zeespiegel waarschijnlijk 1.2 meter hoger. Dat gaan wij (63) niet meer meemaken. Met het ouder worden raken we steeds meer gefascineerd door getallen.
De kans dat wij 93 jaar oud worden is vrij onaannemelijk. Te veel kwalen, nu al, en het familie DNA is niet van dien aard dat ons een lang leven beschoren is. Je weet het natuurlijk nooit, maar dat is het wenkend perspectief voorlopig.
In ons hoofd zijn we altijd 18 jaar gebleven, maar die ontkenningsstrategie gaat al een tijdje niet meer op. Vooral als we in de ochtend opstaan, mijn hemel! We betrappen ons erop dat getallen in de media, krant en tv, opeens veel meer betekenis gaan krijgen. ‘Dit project is in 2034 geheel gereed en deze bruggen zijn in 2041 klaar om de eerste auto’s te ontvangen.’
We gaan onbewust heel snel rekenen: hoe oud ben ik dan? En: zal ik dan nog rondlopen op deze aarde, zal ik met mijn auto nog over die brug rijden? Rijd ik dan überhaupt nog wel auto?
President Joe Biden in de USA is inmiddels 78 (!) jaar, wat zal hij nog meemaken van zijn plannen om Amerika voor honderden miljarden op de schop te nemen?
We hebben het ook met de overlijdensadvertenties. Maar dan om ons zelf – eerlijk is eerlijk – nog een goed gevoel te geven! Om onszelf een schop onder onze kont te geven. Dan kijken we snel naar de geboortedatum van de overledenen. 1960. Pffff, dan ben je al dood op je 61ste. Dan zijn wij toch al maar mooi twee jaar ouder geworden…
Of een oplossing voor het menselijk lijden, zoals de ontwikkeling van een universeel medicijn tegen kanker. Of de komst van een kunstmatige alvleesklier voor de verlichting van diabetes. Of stamceltherapie die van ons allemaal bionische mensen maakt die makkelijk 200 jaar kunnen worden. Voor ons allemaal te laat.
Het kijken naar getallen werkt ook andersom in de tijd, hoor. Back to the future. Bladeren door onze oude fotoboeken, in gedachten teruggaan naar de geweldige momenten in de jaren van de vorige eeuw.
Ook zoiets, de vorige eeuw! In de zomer van 1974 kregen we onze eerste brommer, in 1977 hadden we onze eerste vaste verkering, in 1978 gingen we het huis uit, in 1993 kochten we ons eerste huis en in 1995 stierf onze vader.
Leeftijd is ook maar een getal, maar intussen wegen getallen met het klimmen van de jaren steeds zwaarder. Het is een lesje in bescheidenheid en tegelijkertijd een wake up call om nog meer van het leven te maken.
Foto’s: Shutterstock
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina