Ruim tien jaar geleden kocht Marleen samen met haar man een vervallen camping in het zuiden van Frankrijk. Een droom kwam uit. Maar die veranderde in een nachtmerrie. Want ze heeft zo’n last van heimwee.
‘We waren op slag verliefd op deze plek toen we hier vijftien jaar geleden op vakantie waren. We hadden een heerlijke tijd en het jaar daarna boekten we meteen voor een maand. Aangezien we allebei in het onderwijs werkten, kon dat prima. In die maand ontstond bij ons het idee om de camping over te nemen. De eigenaren waren inmiddels al op leeftijd en wilden hun bedrijf wel aan ons verkopen.
We hadden ons hele leven gespaard en konden een deel van de vraagprijs daarom contant betalen. De rest van de koopsom zouden we uit de overwaarde van ons huis halen. Het leven voor de klas vonden we door alle veranderingen in het onderwijs al langer niet meer leuk. Ik heb zelfs een jaar overspannen thuis gezeten. Mijn man zat al tegen zijn pensioen aan en zag het ook niet meer zitten om nog langer voor een klas met ongeïnteresseerde pubers te staan. Onze drie volwassen kinderen stonden volledig achter ons nieuwe avontuur. We zouden dus allebei onze baan opzeggen en deze nieuwe start zou voor ons echt een droom zijn.
Het eerste jaar viel enorm tegen
We hadden de koopovereenkomst van de camping al getekend. We wilden het liefst zo snel mogelijk definitief naar Frankrijk vertrekken, maar het duurde veel langer dan verwacht om ons huis te verkopen en helaas leverde het ook veel minder op. Met geleend geld van vrienden werd de camping uiteindelijk toch van ons. Daarna vertrokken we met een kleine bus met wat meubeltjes en klusmateriaal naar ons nieuwe avontuur.
Het eerste jaar viel enorm tegen. Het dak van de oude schuur op het terrein moest vervangen worden en toen de dakpannen ervan afgehaald waren bleek de houten constructie vol met boktor te zitten. Dat zou een enorm bedrag kosten als we dat moesten laten maken. Daarom besloten we om dat zelf te doen. Helaas was het veel moeilijker dan we dachten. Het kostte ons dan ook heel veel tijd en moeite om het te repareren. Gelukkig hielpen onze kinderen als ze in hun vakantie bij ons kwamen logeren. Maar ze konden meestal maar voor twee weken komen. Zij hadden tenslotte hun eigen leven in Nederland.