Ze heette Marja en was een donkerharige schoonheid. Schalks, grappig, tikje stout en prachtig figuur.
De smartphone moest nog worden uitgevonden en versieren ging nog niet via swipen. We schrijven het jaar 1972 en we maakten onze eerste schriftelijke examens in havo 2.
Hoewel de jaren 70 bekend staan als losbandig en de vrije moraal, waren de meiden nog vaak basvisjes en wij mannen hadden een grote mond, maar als het om versieren ging, bleken we uiteindelijk verlegen sukkels die onhandig een creatieve openingszin probeerden te verzinnen.
Muziek was een uitkomst, want bij slow dancing kon je altijd ongegeneerd een meisje vragen. Dus zodra Let It Be van de Beatles uit de boxen schalde doken we als haringen in een paringsdans op de muurbloempjes. Gelukkig zei Marja ‘ja’ en voor we het wisten roken we in haar nek het meest verfijnde parfum. We keken elkaar eens diep in de ogen en voor we het wisten zoenden we. Eerst op de lippen, daarna voorzichtig met de tong. Hoeveel kracht moesten we zetten of juist niet? In eerste instantie leek het op vrij worstelen, maar al snel rolden onze tongen in een natuurlijke cadans in elkaar over. Wat een sensatie! Dus dit was vrijen 2.0, niet zo’n laf zoentje, maar volwassen tongzoenen als expressie dat je verliefd was op iemand.