Hun carrière kreeg een kick-start door hun optreden in het legendarische onzinprogramma ‘Het is weer zo laat!’ van Wim T.Schippers, beter bekend als Waldolala. (Ellen Jens was de andere drijvende kracht, maar het is wel duidelijk dat de ware waanzin verzonnen werd door Wim T.)
Jammer, maar helaas!
Ze maakten samen verschillende programma’s, zoals ‘Op zoek naar Yolanda’ en ‘We zijn weer thuis’ en natuurlijk ‘Van Oekel’s Discohoek’. Anti-tv voor de VPRO. Niemand kon acteren en het verhaal was altijd volslagen absurd. Dolf Brouwers speelde de louche Waldo van Dungen, eigenaar van nachtclub Waldolala. Met als gevleugelde uitroep: ‘Jammer, maar helaas!’ Hij las zijn teksten soms op van papier – de autocue bestond nog niet – en zelfs dat deed hij beroerd, maar om de een of andere reden lag iedereen zich te bescheuren van het lachen.
Welcome in Waldolala!
De enige stijlbreuk in het programma was eigenlijk het relatief professionele optreden van Luv’. Patty Brard dus, Marga Scheide (de blonde, een ex-Miss Holland en Miss Europe) en de roodharige José Hoebee. Tsjonge, wat vonden we dat destijds verschrikkelijk spannende meiden. ‘You’re very welcome in Waldolala!’ zongen ze, zwoel zuchtend in glitterjurkjes als het programma begon. Het lied blijkt bij nader inzien ‘U O me’ te heten.