Zoals veel/alle mannen geboren voor 1975 hebben wij een zwak voor Ellen ten Damme. Nog steeds. Want met haar mysterieuze aura en lichtelijk onbenaderbare looks, heeft ze – ook op haar 54ste – iets van een ongrijpbaar droommeisje. Deze gezonde adoratie werd recentelijk vrij totáál, toen Falder het tijdens een ontmoeting met haar zomaar kreeg over Herman Brood, of beter gezegd: zijn bánd, His Wild Romance. Overigens niet uit te spreken als Wild Románs, want dat zijn uiteraard ‘wilde Romeinen’.
Diehards
Elk jaar als Herman in oktober naar haar puber-woonplaats Roden (Dr.) kwam, zo vertelde Ellen, was ze vooral onder de indruk van dat massieve rock’n’roll-gehalte van de Wild Romance. Die gitaarheld-poses van David Hollestelle, de Keef-riffs van de witharige Brusselaar Dany Lademacher, de nonchalance van bassist Gerrit Veen en ja, die Animal-connotatie van drummer Ani Meerman. Brood was leuk, maar tsjonge, die band… The Black Crowes in de polder. Aldus Ellen. En ja, die nogal uitzonderlijke opvatting koesteren wij van Falder nou ook, als Wild Romance-diehards. Plus, plus, plus voor Ellen!
Fifty Shades
Grappig genoeg werd Herman’s manager Koos van Dijk later ook Ellen’s manager. Later stond ze zelf op het podium met de Duitse Brood, Udo Lindenberg en ontwikkelde de multi-babe zich onder meer tot een fabelachtig podium –en nókdier (Circus Stiletto!), maar het genre film (“Je doet altijd auditie met de rest van Nederland”) kwam er bij haar doorgaans bekaaid af. Tot voor een paar jaar terug, want met Paul Ruven, ook toevallig de regisseur bij wie ze haar filmdebuut maakte, deed ze inmiddels de erotische speelfilm ‘De Overgave’, waarin op z’n Hollandsch het onstuimige ‘Fifty Shades’-geheim werd uitgeplozen. Spannúnd. Volgende week is Ellen ook weer even terug in het theater met haar spectaculaire show Casablanca. Daar zetten wij onze Romance graag voort.