Deze week werd ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis.
Een blindedarmontsteking. Een aandoening die normaal gesproken bij mensen (kinderen) tussen de 10 en 30 het meest voorkomt. Op mijn 50e verjaardag wenste ik jong te blijven, maar dit was absoluut niet wat ik toen bedoelde. Gelukkig had ik wel de tijd een aantal sappige dilemma’s voor jullie te verzinnen.
Toen ze mijn bed de ijskoude operatiekamer inrolde, en ik het systeemplafond in een waas zag overgaan in het keiharde tl-licht dat ze nodighebben om in je te kijken, zag ik dat de dienstdoende chirurg een vrouw was. Ik dacht ietwat ironisch terug aan het dilemma dat ik en mijn vriendjes elkaar 30+ geleden serieus oplegden: Word je liever gemasseerd door een man, of geopereerd door een vrouw?
In de middeleeuwen betekende de blindedarmontsteking gewoon de dood. Het was een vloek van god. Kreeg je last van je darm, dan werd je opgegeven, en begonnen ze achter je rug al je lichaamsdelen te verkopen op de vleesmarkt. Tegenwoordig gaat het heel makkelijk. Ze snijden je open, airliften het wormvormig aanhangsel uit je lichaam, maken je dicht en sturen je met een doosje paracetamol naar huis. Tóch is het geen pretje. Revalidatie is een bitch. Gelukkig heb ik mij in mijn bedgekluisterde dagen toegelegd op het verzinnen/verzamelen van dilemma’s a la: liever een massage van een man… Zo kunnen jullie toch nog genieten van mijn ongeluk.