Een piratenschip vaart maand in, maand uit op zee. De bemanningsleden verlangen enorm naar een vrouw. De kapitein vindt het goed dat ze daarom aan zelfbevrediging doen. Na een maand zorgt dit echter voor een extra witte laag op het dek van het schip van bijna dertig centimeter. De kapitein vreest dat het schip zal kapseizen en vraagt de bemanning dit op te ruimen en in een ton te kieperen. Weer een half jaar later legt het schip aan. Op de vaste wal slaan de kapitein en zijn bemanning aan het plunderen. Na een tijdje komen ze aan bij een klooster. Tot hun grote verbazing zijn alle nonnen zwanger. ‘Hoe kan dat?,’ vragen ze aan de nonnen. ‘Het is gewoon een wonder,’ antwoordt moeder overste. ‘Zes maanden geleden troffen we een ton op het strand vol vet. Het leek ons een goed idee, daar kaarsen van te maken.’