Je oude vader gaat uit daten. Brrr… ’n nieuwe moeder uit de cloud

EVEN EEN GRAAI UIT DE NACHTMERRIE-HERINNERINGEN VAN DR. HARRI EN ZIJN BROER. OVER ONZE OUDE VADER GEERT (LATEN WE HEM ZO NOEMEN), DIE NA DE DOOD VAN ONZE MOEDER HET DATING PAD OP GING.

Via een ouwemensen-Tinder-site, een soort horrorplek voor ons, arme zonen. Vol foto’s van would be moeders, die manisch positief in de lens keken. Begerig om straks bij ons binnen te dringen en bij sinterklaas, kerst en pasen aan te schuiven, mee te eten en onze vader te knuffelen. Bbrrr… We lagen er wakker van.

Mijn broer en ik zijn héél moderne 50-plussers, die het vanzelfsprekend vinden als oudere vaders 2 jaar na de dood van hun vrouw een nieuwe vriendin gaan zoeken. Behalve als het om onze eigen vader gaat. Het eerste wat mijn broer zei toen vader Geert (75) met de nieuwe Sloveense Tindervriendin op de koffie kwam was: ‘Wat goed dat moeder niet meer leeft.’ Dat is een behoorlijk paradoxale opmerking, want als moeder nog wél had geleefd was er helemaal niks aan de hand geweest.

Er mankeerde werkelijk niks aan de Sloveense mevrouw (70). Oud-lerares Engels, bij de pinken, grappig & charmant, stijlvol gekleed, rook ook erg lekker. Verzorgd type, we konden het bijna niet geloven.

Maar het was onze moeder niet. En dat geflikflooi door en met onze vader, het was niet om aan te zien.

‘DIE NIEUWE SLOVEENSE INDRINGER IS EEN AARDIG MENS, MAAR HET IS NIET MIJN MOEDER’, ZEI MIJN BROER. HET SLOEG ALLEMAAL NERGENS OP.

Wat was er met ons, moderne senioren aan de hand? ‘We hebben rolproblemen,’ zei mijn broer. ‘Als je oude vader gaat daten, word je ineens weer zoon. Je schaamt je kapot voor je vader, en je schaamt je kapot voor je oude moeder in de hemel.’ Was alles maar hetzelfde gebleven.

‘Die nieuwe Sloveense indringer is een aardig mens, maar het is niet mijn moeder’, zei mijn broer. Het sloeg allemaal nergens op. ‘Ik ben verliefd,’ zei onze vader. Getverderrie, daar zaten mijn broer en ik helemaal niet op te wachten. ‘Straks hebben ze ook nog seks,’ zei ik. Wilden we niks van weten.

Wat zat ons dwars? Broer en ik analyseerden.

1. De nieuwe vriendin deed onze moeder tekort. Die was namelijk bij leven veel mooier en schattiger geweest dan de nieuwe Sloveense mevrouw.
2. Dat kleffe gepluk aan elkaar. Onze vader (75) met een bejaarde (70) aan de rol, zo keken mijn broer en ik ernaar.
3. Hoe hebben we de erfenis ook alweer geregeld? Straks verdwijnt ons erfdeel naar Ljubljana. Even de notaris bellen.

Kortom, we scheerden de toppen van infantiliteit. Op sinterklaasavond zong mijn broer dit gedichtje, op de wijs van Heddy Lesters Mallemolen Van Het Leven.

“Ja, in de steilewandrace van het daten /Draai je allemaal je eigen rondje mee / Ben je vijftig plus of oma, danseres  of aan de fles / AOW’er of verlaten advocaat / Je weet nooit wat je te wachten staat.”

 Vond onze vader best leuk. Hij was ook alleen en bedroefd, want de Sloveense vriendin vierde sinterklaas in Ljubljana, met haar kleindochter. Met ingang van deze sinterklaasavond besloten mijn broer en ik op te groeien en mijn vader alle geluk van de wereld te gunnen.

Jammer dat-ie al snel overleed. We stonden ons bij de kist te schamen.