In Nederland kunnen we afzeiken
Het is een religie in Nederland. Al op de eerste polders smeerden overwerkte landbewerkers met modder een krulsnorretje op hun bovenlip, om vervolgens de stadsregent na te doen: “Kijk mij!”.
Het zou ons niet verbazen als er grottekeningen gevonden worden van een holbewoner die zijn middelvinger opsteken naar een bizon. Heiligmaking en machtsverering zijn voor de Amerikanen, nog diep in onzer ziel wordt een taart in het gezicht van de minister-president gegooid. Dus, geen wonder dat de Nederland ooit overkookte van pesttelevisie. Eind jaren ’90 was het tij hoog: talloze afzeikshows werden geproduceerd. Het werd bijna moeilijk het huis te verlaten zonder geteisterd te worden door een nep-dominees en -japanners. Half Nederland bestond uit roofdieren met nepsnorren, de andere helft uit onwetende prooi. Het was ook in deze tijd dat Sascha Baron Cohen zijn fameuze typetjes verzon. Met cheetahsneldheid schiep hij fopgangsters, homo-erotische Oostenrijkse presentatoren, en bovenal: Borat.