Lupin is de beste serie in tijden

Met covid, de verlengde domme lockdown, en een kabinet dat van het bordès is gevallen, hebben we wel behoefte aan wat vermaak. Gelukkig staat de beste serie van het jaar nu al op Netflix: Lupin.

De serie is in het Frans. Ik weet het, dat is een obstakel. Maar hoewel de meeste Franse films bestaan uit ongefundeerde seks en middelbare mannen met rookverslavingen, is Lupin een flitsende dievenfilm zoals Hollywood die al jaren niet gemaakt heeft.

Lupin is slim, maar niet vermoeiend slim; spannend, maar niet geforceerd. Elke aflevering is als Oceans Eleven. Met soepele editing twist het plot zich als een uitgewrongen handdoek. De laatste drie minuten inspireren altijd een: godverdomme, dat had ik niet zien aankomen. In de hoofdrol: die vent van Intouchable (niet die rolstoelrijder, dat zou de dief een stuk minder effectief maken).

Het plot volgt een dief die, geïnspireerd door kinderboeken van Arsene Lupin (the gentleman thief) een grote roof plant om zijn onterecht beschuldigde vader te wreken. Lekker basic, goed uitgewerkt. Als 58-jarige man zag ik in de ramen van de plaatselijke juweliershops weer roofpotentie, trok ik mijn puberzoon bijna over de tafel, en zag ik elke file als een mogelijkheid voor lepe stunts. Kortom, ik voelde me weer kind. Beste serie van het jaar, nu al.