De Volkskrant publiceerde gisteren teksten van het toch al taboe doorbrekende ‘Turks Fruit’, die de uitgever werkelijk veel te gortig vonden. Eerlijk is eerlijk, wij schrokken ook van de inhoud.
Dat Jan Wolkers met Turks Fruit klein burgerlijk Nederland de oren waste en seksuele taboes in de jaren ‘70 met mokerslagen versplinterde, daarvan waren we ons niet bewust. Zoals de verbeelding bij de pubers nu op hol wordt geslagen door sites als You Porn, gebeurde dat destijds bij ons bij passages in het boek van Turks Fruit. Op de lijst pronkte bij iedereen in de klas een boek, dat wij wel graag lazen. Onze ogen hopten gretig van seksscene naar seksscene. We stelden ons voor hoe wij ook ooit, als wij ouder werden een Olga zouden tegenkomen. Zo vloeide in onze slaapkamer dankzij onze verbeelding heel wat mannenkrachten weg op de lakens. En toen moest de film nog komen.
Wat een bekrompenheid
Er waren ouders die hun kinderen verboden om Turks Fruit te lezen. Omdat de inhoud veel te ver ging. Zò jaren ‘50 die bekrompenheid, in onze ogen. Zo’n boek moest toch kunnen? Vandaag publiceerde de Volkskrant een artikel over een passage die de uitgever veel te gortig vond. Het gaat te ver om deze in zijn geheel op te nemen. We voeren enkele passages op:
- Over een hoogzwangere Indonesische:
‘Soms vroeg ik me af of ze niet veel verder was dan zeven maanden. Als ik een borst vasthield en ik naaide haar, spoot de melk in mijn gezicht’
- Over de bevalling:
‘Tussen haar benen stak een zwart behaard koppetje naar buiten met een ouwe mannengezicht. Onder zijn schedeltje lag een drol, die nu naar buiten was geschoten. Het stonk naar stront en baby.’
- Overigens doet de afgekeurde inhoud niet onder voor heel veel andere passages uit het boek. Neem alleen al de openingszin:
‘Ik was aardig in rotzooi terecht gekomen, nadat ze bij me wegegaan was. Ik werkte niet meer, ik at niet meer. Ik lag de hele dag tussen mijn lakens en plakte foto’s en naaktfoto’s van haar vlakbij mijn gezicht, zodat ik op den duur haar dik onder de rimmel zittende oogharen dacht te zien bewegen als ik me aftrok.’
Wat vind jij?
Wij pubers zijn nu vijftig jaar ouder. We zijn gepokt en gemazeld. Hebben vrouwen lief gehad. Kunnen met een druk op de knop de meest fantasierijke porno bekijken. We zijn dus heel wat gewend. En toch, bij het opnieuw lezen van deze teksten weet Wolkers ons opnieuw te raken met zijn onverbloemde, rauwe passages. Kunst is de grenzen verleggen. Wij vinden dat dit kan. Maar tegelijkertijd zijn we heel benieuwd wat jij als lezer vindt van deze passages, waar het boek vol van stond. Zou jouw kind dit nu wel op de boekenlijst mogen zetten?
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.