Uit het boek: De Tweede Wereldoorlog werd erbij gehaald. En 1974 natuurlijk. Ik had helemaal niets met dat anti-Duitse sentiment. Ik vond dat ook niet bij mijn generatie horen, omdat wij daar niet echt mee opgegroeid zijn. Wij weten wat er gebeurd is, maar we waren gewoon bezig met voetbal. En als je tegen het gastland en tevens de favoriet speelt, dan is iedereen extra gemotiveerd. Van Breukelen ging helemaal los, haalde iedereen erbij. Schreeuwde Frank Mill nog iets heftigs in zijn oor. Daar had je ook mee te maken, dat mensen wat gingen overacten. We hadden voor rust iets te veel respect voor Duitsland. Ik vond het zelf vooral heel knap en sympathiek wat Franz Beckenbauer, de Duitse bondscoach, na afloop deed. Hij kwam onze kleedkamer in en feliciteerde ons: ‘Goed gespeeld, complimenten.’ Dat vond ik indrukwekkend. We hadden ook goed gespeeld. Maar dan nog.
Maar de apotheose kwam natuurlijk in de finale, de wedstrijd tegen Rusland. Met dat magnifieke, onmogelijke doelpunt van Marco op aangeven van Arnold Mühren.
Maar de apotheose kwam natuurlijk in de finale, de wedstrijd tegen Rusland. Met dat magnifieke, onmogelijke doelpunt van Marco op aangeven van Arnold Mühren. Ik weet nog goed hoe ik na het fluitsignaal onmiddellijk mijn Alfa Romeo instapte en met luid getoeter door de volle straten van het centrum van Den Haag reed. Mijn vriendin met de Nederlandse vlag achterin uit het raam hangend. Wat een ontlading, wat een feest, wat een ongelooflijk mooi en lekker gevoel. De claxon hield er na 10 minuten spontaan mee op. Typisch Italiaans.
Uit het boek: Duitsland was mooi, maar ik wilde de hoofdprijs. We hadden tegen de Sovjet-Unie nog iets recht te zetten na die verloren openingswedstrijd. Ik zei in de dagen voor de finale: ‘Nederland is al een paar keer tweede geworden. Het wordt een keer tijd dat we eerste worden.’ (–) De tweede helft was nog geen tien minuten oud toen die voorzet van de voet van Arnold Mühren kwam. Hij is zonder twijfel een begenadigd linkspoot. Fijngevoelig en subtiel, maar die bal was niet best. Eigenlijk een hopeloze bal. Maar het was zo’n dag dat alles in één keer goed valt. Toen die voorzet naar beneden kwam, dacht ik: nou, laat ik in godsnaam dan maar op goal knallen. Ik ben te moe om er iets anders mee te doen. Ik zie wel hoe het uitpakt. En hij vliegt er zo in. Uit een onmogelijke hoek. Achter Rinat Dasajev, op dat moment de beste keeper van de wereld: 2-0. Een doelpunt zoals dat overkomt je. Je weet wel dat je hem wilt raken en een bepaalde kant op wilt schieten, maar dat-ie zo tot uitvoering komt…Nadat die bal erin is gevlogen, is er bij mij puur ongeloof. Jezus, wat gebeurde hier nou? Dat zie je aan mijn gezicht als ik terugloop naar mijn eigen helft. Ik geloof het zelf niet. Medespelers vroegen: ‘Wat gebeurde er? Hoe deed je dat?’ Maar je ziet dat ik geen idee heb.
Het boek Basta ligt nu in de winkel. Auteur is Edwin Schoon. Uitgever Lebowski ( Over Amstel Uitgevers).
Foto’s: Basta,
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.