Onze herinneringen aan muurtje trappen komen weer naar boven als we de column van Nico Dijkshoorn in Voetbal International lezen. Een column over balgevoel. Of beter het gebrek aan balvoetbal bij de voetballers van nu. Ongeveer 96 procent van de spelers in de Eredivisie heeft geen idee waar de bal naartoe gaat, 3 procent weet het ongeveer en 1 procent weet het precies, schrijft Dijkshoorn met het nodige gevoel voor overdrijving. Maar hij heeft wel gelijk. De meeste voetballers van nu schieten tegen een bal zonder te weten waar hij terechtkomt.
Dijkshoorn heeft de oplossing: ga weer oefenen tegen het muurtje. Urenlang schieten – met links en rechts – totdat je traptechniek perfect is. Zoals wij vroeger ook deden. We tekenden met krijt een goal op de muur van de naastgelegen school. Een klein goaltje zodat je met uiterste precisie moest mikken. Urenlang oefenden we zo onze traptechniek. Het was de kunst om de bal na het terug stuiteren van de muur meteen weer terug te schieten. Niets aannemen, direct met je verkeerde been de bal in het spel terugbrengen.
Zoals onze voetbalheld Coen Moulijn dat ook altijd deed. De legendarische linksbuiten van Feyenoord trapte tegen een muurtje in de Bloklandstraat in het Oude Noorden in Rotterdam. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Totdat zijn moeder het genoeg vond en hem naar binnen riep.
Dat muurtje viel in de jaren zeventig van de vorige eeuw ten prooi aan de stadsvernieuwing. Er kwam twintig jaar later nog wel een tweede muurtje, maar ook die sneuvelde onder de slopershamer. Drie jaar terug werd het oorspronkelijke muurtje herbouwd. Als hommage aan Coen Moulijn. Maar ook als een hommage aan het straatvoetbal. De oefenplek voor voetballers die weten hoe je tegen een bal trapt. Net zoals jij en ik.