Pas geleden stonden we weer eens langs de lijn. Zoon inmiddels 26, veteranen. Voetbalman droomt even weg en denkt met weemoed aan andere tijden voetbal.
De F-jes. Iedere vader in Nederland kent het fenomeen. Of je zoon moest van hockey houden, ballet of motorracen. Tuurlijk, kan allemaal. Maar in het jeugdvoetbal kennen we allemaal de groepjes kleine kabouters die massaal achter de bal aanrennen, al dan niet positief of negatief aangemoedigd door hun ouders langs de lijn.
Wij deden dat ook. We schreeuwden onze longen uit ons lijf. Achteraf denk je: waarvoor? Nou ja, onze zoon leek aanvankelijk de genen te hebben van Johan Cruyff, want hij placeerde elke bal op de centimeter nauwkeurig voor de voeten van de spits.
Of hij scoorde net zo makkelijk zelf, met de benen of het hoofd. We zijn zelfs nog jeugdtrainer geweest en wisten in die rol menig beker binnen te slepen. We waren als trainers bloedfanatiek, we kunnen het niet mooier maken dan het is. We dreigden met hel en verdoemenis als ze niet goed speelden, met altijd de reservebank als ultiem martelwerktuig. Niet goed voor de kinderziel achteraf, want het is natuurlijk maar een spelletje…
Elke wedstrijd zagen we onze zoon ‘groeien’, zich ontwikkelen tot een groot speler. We zagen onze geest al dwalen, waren we hier getuige van de geboorte van een superster?
En toen belde de KNVB. Of onze zoon mee wilde doen aan de nationale voorrondes, een soort landelijke scout avond. Gewoon kijken of je genoeg voetbalbegaafd bent om straks Oranje te laten schitteren. Maar ja, de deceptie langs de lijn kon niet groter zijn: er waren zoveel jochies die beter waren. We vielen van onze Olympus en onze zoon viel mee.
Bovendien riep Koning Alcohol toen al luid en duidelijk en toen de eerste dames zich meldden, gooide ook de God Ajax zelf de handdoek in de ring.
Onze uiterst getalenteerde zoon miste helaas dus de bus naar Ajax en speelt inmiddels als 26-jarige linksbuiten bij VV Rijnsburg met zijn maten. Pas geleden speelde hij tegen zijn oude clubbie FC Oegstgeest. Eind stand 1-6, met minimaal 3 fraaie assists van hem. Hoe de bal trefzeker zijn schoen verlaat en even later perfect landt voor de spits was nog steeds van diezelfde wonderlijke schoonheid. Panklaar. Alleen nog maar inschieten.
Even zag ik weer die Ajacied in de dop, een onvermijdelijk talent, een grootheid, de nieuwe Cruyff en Messi in een goalgetter. We hebben optimaal genoten. En hij ook. Want hoe lekker is het als je vrijuit en zonder stress kan voetballen… en zonder schreeuwende en gefrustreerde vader langs de lijn.
Foto’s: Shutterstock
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina