Wat was nou precies die aantrekkingskracht van een brommer? Want bepaald comfortabel was het niet, regen en wind hadden vrij spel, hij kostte een paar centen en hij maakte veel herrie.
Uiteindelijk draaide het natuurlijk allemaal om het gevoel van vrijheid dat je kreeg met een brommer. Toegegeven, het was nog geen Easyrider waarmee je in gedachten wild en onstuimig de oneindige horizon tegemoet kon rijden, maar een brommer was een vrijbrief om gewoon weg te zijn, weg van huis, van je pa en ma. En, en, uiteraard was het de ultieme magneet voor meiden.
Eenmaal 16 jaar kregen we van pa een paarse Tomos. Onze broer – zelf in het bezit inmiddels van een zwaar opgevoerde Yamaha die bijna 100 km per uur liep – zou ons even les geven. Gas geven en koppelen, dat was een uitdaging! Na een paar dagen hadden we het eindelijk onder de duim en ons avontuur op de brommer kon beginnen. Het was een aaneenschakeling van onvergetelijke tochtjes – al dan niet met dame achterop – naar zee, Drenthe, de bios (Turks Fruit!) en duizenden feestjes. Elke zaterdag haalden we hem helemaal uit elkaar, lekker sleutelen. Ongelukken waren er ook, gelukkig hadden we dan net een helm op!
Veel krasse knarren hebben de brommer nog steeds in de schuur staan.
Zoals de mannen van 1 op 25, de oldtimer bromfietsclub van Groningen. Het is een vereniging van ongeveer 130 leden voor alle liefhebbers van klassieke bromfietsen van 20 jaar en ouder, ongeacht het merk. De nostalgie, de romantiek, het vertrouwde brommergeluid, de hang naar de eeuwige jeugd, het is moeilijk loslaten. Dagelijks genieten ze nog van het ultieme brommergeluk. De vereniging organiseert regelmatig toertochten door de mooie omgeving en andere evenementen zoals een oldtimerweekend, nieuwjaarsborrel e.a. Kijk verder op deze website.
Foto: 1op25