Het concept is eenvoudig en briljant: elke klas had vroeger – en nu natuurlijk ook – een meisje dat qua looks ver boven de rest uitstak. De koningin van het bal! De lieveling van alle heren (de leraren incluis). Het soort meisje waar je alleen maar naar durfde staren, en soms zelfs dat niet eens. Die alle jongens hun nek deed verrekken. Intussen was zij onbereikbaar als de planeet Venus. Overigens is hun invloed en aantrekkingskracht ook op latere leeftijd nog steeds enorm, want Japie is een keer gevallen voor een van de dames in kwestie…
Astrid heette ze. Bewondering op afstand. Ik was 15 jaar en zo ongelooflijk verlegen dat ik al bloosde als ik haar fiets in de stalling op school zag staan.
Het mooiste meisje van de klas. We kennen haar allemaal. Duik maar eens diep in je geheugen en sluit even je ogen. O ja, verrek, zij! Bij mij – columnist Sjaak – was het Astrid. Blond, mooi figuur, hoge jukbeenderen, geweldige huid. Bewondering op afstand. Ik was 15 jaar en zo ongelooflijk verlegen dat ik al bloosde als ik haar fiets in de stalling op school zag staan. Terwijl 3 jaar later ik elke vrouw die ik maar tegen kwam durfde versieren. Maar goed, 15 jaar is voor een jongen nog gewoon heel piepkuiken jong, en meisjes zijn dan in ontwikkeling al minimaal 4 jaar verder. Astrid keek dan ook vooral naar jongens van 19 en ouder. Of ze had interesse in jongens die al een hint van lichte baardgroei vertoonde. Bij mij was slechts sprake van aarzelend eendendons op de bovenlip.