Wij van Falder waren 5 of 6 jaar toen we in 1963 op de zwartwit televisie de verpersoonlijking van de Amerikaanse droom ruw in flarden geschoten zagen worden. Waren het de CIA en de FBI die Kennedy niet op de Olympus duldden? Of toch de maffia? En was het alleen Lee die een kogel afvuurde? Zou dat onthuld worden in de laatste geheime documenten? En zitten we daar op te wachten? JFK was geen heilige. Vreemdgaan was zijn tweede naam, drugs at hij als M&M’s en hij pafte 2 pakjes sigaretten per dag. Kennedy was een president die je ondanks zijn zonden altijd alles vergaf. JFK was een eindbaas in vrouwen en quotes. Misschien wel goed om hem als zodanig te blijven herinneren….
Vrouwen
‘Na drie dagen zonder een vrouw, krijg ik vreselijke hoofdpijn.’ Zijn bekendste affaire was uiteraard met actrice Marilyn Monroe, de rondborstige zangeres die hem toezong op zijn 45e verjaardag. Monroe beschouwde zichzelf als de tweede vrouw van John, die nog talloze andere minnaressen had zoals Marlene Dietrich, Angie Dickinson (‘de beste 20 seconden van mijn leven’) en stagiaire in het Witte Huis, Mimi Alford. Minder bekend was zijn affaire met Mary Pinchot Meyer, een schilderes en eerder al getrouwd met CIA-agent Cord Meyer. Volgens geruchten zou Mary de mening van Kennedy over de nucleaire ontwapening en toenadering met Cuba beïnvloed hebben. Na de moord op JFK in 1963 vreesde ze voor haar leven. En terecht. Op 12 oktober 1964 werd ze brutaal vermoord in Georgetown, slechts enkele dagen voor haar 44ste verjaardag.
Quotes
‘And so, my fellow Americans: ask not what your country can do for you – ask what you can do for your country.’ Toen was JFK in citatenland nog bij de pinken, maar eenmaal in Berlijn riep hij ‘Ich bin ein Berliner’. Een historische taalfout, want eigenlijk riep hij: ‘Ik ben een (broodje) worst.’ Ook indrukwekkend was dit citaat: ‘Forgive your enemies, but never forget their names.’ Het kenmerkt de strijdlustige Amerikaanse man die weet wat oorlog voeren is. Net zoals het laatste citaat over de macht van de media: ‘Journalisten zijn onze grootste vrienden, kranten onze grootste vijanden.’
