In de eerste aflevering gaat Peter op safari:
‘Daar. Ik schiet bijna vol als ik op 15 meter afstand een zebra uit de struiken zie komen. De rust van het wildpark omarmt me als ik naar dit prachtige schepsel kijk. Dat is 2 uur later wel anders. Op vakantie ben je vaak bezig met het kijken naar dieren. Urenlang turen in de hoop een glimp op te vangen van een olifant, een luipaard, een walvis of een ouwe aap. En dat terwijl je al lang weet hoe ze eruitzien.
Op safari ga je rijden voor de zon op komt, want overdag slapen veel dieren. Dat zou ik ook wel willen, maar dat kan niet omdat ik een krokodil wil zien. Ik ben in Kenia. Met een busje zijn we het immense Serengeti National Park ingereden op zoek naar wilde dieren.
Bij de eerste zebra slaat mijn hart nog een keer over. Wauw, een zebra zo dicht bij dat je hem aan zou kunnen rijden! Een echte giraf! Wat is die nek lang, en wat kijken ze sensueel uit hun ogen. Ik ben blij dat ik niet helemaal voor niks om 5 uur ‘s ochtends ben opgestaan.
We hebben al snel van alles gezien. Een panter, twee giraffen die blaadjes uit een boom eten, een kaal gegeten bos waar een groepje olifanten doorheen is gegaan, een meertje waarin twee levensgevaarlijke nijlpaarden in hun eigen sop staan en nog wat vogeltjes. Als safari-deelnemer ga je het lijstje af. Hebben we de Big Five al gezien? Dat zijn de dieren die je gezien moet hebben. Niemand weet precies welke dieren het zijn. Maar volgens Google gaat het om de leeuw, de olifant, de buffel, de neushoorn en het luipaard. Een paar mensen in het busje vragen de ranger om een rhino. Binnen twintig minuten staan we oog in oog met een echte neushoorn. Zo hebben we binnen een uur vier dieren van de Big Five gezien.
Dan horen we een opgefokt geschreeuw over de radio. De chauffeur verstaat wel wat er gezegd wordt en we scheuren weg.
Ik zie ze al van een kilometer afstand. Een stuk of zeven safariwagens in een halve cirkel. Met gevaar voor eigen leven rijden we op de wilde dieren af, terwijl toeristen selfiesticks uitschuiven en telelenzen opschroeven. De chauffeur manoeuvreert ons busje ertussen en daar liggen inderdaad twee leeuwen te knagen op een zebrapoot. Omringd door inmiddels 12 safariwagentjes wordt alles wat ze doen vastgelegd. Maar dat is niet zo veel. En de rest van de zebra is in geen velden of wegen te zien. Even bekruipt me het idee dat de rangers deze zebrapoot er zelf hebben neergelegd.
Wilde dieren zijn in het echt helemaal niet zo wild. Als een wild dier wild gaat doen, is hij meestal binnen een paar minuten dood. Daarom liggen ze meestal te slapen als jij ze ziet.
Binnen een paar uur ben ik zelf wild geworden. Gewoon een dier zien is al lang niet meer genoeg. Ik wil leeuwen zien die giraffen aanvallen.
Buffels die boa constrictors op de horens nemen, een panter in gevecht met een leeuw: de grootste vredesstichter verandert tijdens een safari in een sadist. Om ons tevreden te houden blijft de ranger benadrukken dat het dier waar we nu naar kijken echt een van de gevaarlijkste dieren ter wereld is.
Na een paar uur geloven we niks meer. We willen bloed zien. Totaal opgefokt komen we terug bij de lodge.’
Don’t go there kun je bestellen op bol.com of is te koop bij de boekhandel voor slechts 15 euro.
Foto: Getty
