Uw VERWONDERMAN was vorige week een van de 1000-en onnozele Schiphol-passagiers die dachten lekker snel op het vliegtuig te stappen.
Dat lukte ook. Binnen een half uur stonden we aan de gate voor de vlucht naar Nice. NIETS gezien van de lange rijen vol wanhopige passagiers. Hoe kan dat? Welnu. We reisden als begeleiders mee met mijn stokoude schoonmoeder. Schiphol Assistance zorgde voor een aardige functionaris met een rolstoel voor moeder, en wij liepen er als begeleiders achteraan. Via geheime liftjes en deuren belandden we binnen 5 minuten bij de security, aldaar kregen rolstoel, schoonmoeder en wij begeleiders dikke voorrang en in no time zaten we bij de gate aan de koffie met gebak. In het vliegtuig had ik een hele rij voor mezelf. Hoe zo druk?, dacht Uw VERWONDERMAN nog. Het valt wel mee. Pas op het strand bij Saint-Tropez lazen we op de Telegraaf-site hoe erg het was geweest voor de andere reizigers. Lange rijen buiten en binnen, tot vier uur wachten, vechtpartijtjes, suicidale neigigen en zo je vlucht missen. Het leek de Val van Saigon wel.