Er gloort er een fijne toekomst voor onze dochters. De DolleMina 3.0 beweging is nu volop in de strijd dat zij nét zo’n hoog bedrag op haar loonstrookje ontvangen als haar mannelijke collega’s. Dat mannen met hun poten van hen afblijven, als ze dat niet willen (ook als die man een machtig mannetje is). Dat een sexy outfit, niet een vrijbrief is voor seks.
Tot zover dus niets dan goeds over deze #metoo-discussie.
Vrouwen moeilijk te begrijpen
Maar onze zonen? Hoe zit het met hen? Want, laten we eerlijk zijn. Vrouwen zijn soms moeilijk te begrijpen. Dat heeft vanaf onze pubertijd voor veel spanning gezorgd. Gezonde spanning. Van afwijzen en toch een beetje toestaan. Het spel was bijna nèt zo leuk als de knikkers. Een hand op een knie die in eerste instantie werd afgeduwd, bleek niet altijd een afwijzing, juist een begin. ‘She loves me, she loves me not’. Soms loonde volhouden (veel vaker, pfff, niet).
Vrije jaren zeventig
Catherine Deneuve en een aantal Franse culturele hotshots vragen zich af, hoe dat spel door mannen nog gespeeld kan worden, zonder voortdurend kans te maken om als seksist te worden afgeschilderd. Catherina maakte, net zoals wij, de vrije jaren zeventig mee. Ze maakt zich nu zorgen, net zoals wij, om de vertrutting van deze maatschappij. Een man moet een voorstel kunnen doen, een vrouw heeft de vrijheid om nee te zeggen. Tot zover is alles duidelijk. Maar zal het spel nog net zo leuk zijn als de knikkers? Lekker flirten, klooien? Of moeten onze zonen zich straks gedragen als seksloze smurfen, die alleen maar van kleur mogen verschieten als ze hun favoriete smurfinnetje zien?
