Ik stap de huiskamer binnen en zie het meteen. De spiegel is van zijn plaats. Tv en bank staan anders. Het gevoel van onbehagen is er onmiddellijk. Waarom, denk ik. Alles stond toch goed zoals het stond. Mijn vrouw staat in het midden van de kamer, lachend: ‘Leuk he?’
Hoezo leuk? Deze indeling klopt gewoon niet. Kan alles niet terug naar zijn gewone plek?
Onwetend en tevreden
Op internetsites lees ik dat veranderen moeilijker wordt, naarmate de leeftijd vordert. Schrijver Gabriel Garcia Marquez zei al eens, in woorden van deze strekking: ‘Ach, was ik nog maar jong. Toen was ik gelukkig, want ik wist nog niets.’
Ik, altijd gek op alles dat anders was, merk echter dat ergens in mijn hoofd een naald steeds vaker in dezelfde groef blijft hangen. Zo’n macht der gewoonte heeft wel wat. Heerlijk makkelijk. Het geeft rust, toch?
We zijn er bijna
Als ik mijzelf op deze gedachtes betrap, gaat onmiddellijk in een ander deel van mijn hoofd, de ‘We zijn er bijna’- alarmknop af. Een leven als in de Omroep Max-vakantieserie. Waar ik mensen zie, die hetzelfde leven leiden als een goudvis in een kom. Elke dag draaien ze hetzelfde rondje. Waarbij de opmerking en voortvloeiende activiteiten van vrouwlief: ‘Schat, zal ik je teennagels doen?’ toch een hoogtepuntje betekenen in de verder voortkabbelende dag. Wordt dat ook mijn toekomst? Nu ben ik bijna zestig jaar en verandering was altijd schering en inslag. Privé, maar ook om mij heen. Nederland verandert en discussies ploppen op over Nieuwe Nederlanders, Gouden Eeuw, milieu.
Breingoeroe
Wel of niet veranderen? Erik Scherder, vaak DWDD-gast (ja die met die grijze baard), en breingoeroe stelt dat aangaan van veranderingen zorgt voor een gezonder brein.
Dit is waarom veranderen nog meer goed zijn:
- Veranderingen horen bij het leven. Accepteer ze en ga er in mee
- Veranderingen zorgen voor avontuur in je leven
- Veranderingen laten zien wie je echte vrienden zijn.
- Veranderingen zorgen voor een boeiend levensverhaal. Kleinkind: ‘Opa, vertel nu eens iets anders over jezelf?’
Hoe ik daar zelf in sta? Mijn natuurlijke reactie is, dat ik vaak automatisch op de rem stap bij een dreigende verandering. Ik er even op moet kauwen.
Maar dan, later: ‘Ja, het is echt goed schat, dat die meubels nu ergens anders staan.’
