Het leven went, de dood nooit

Stond ze ’s morgens op en plande ze al welk jurkje ze dit weekend aantrok tijdens een feestje van haar vrienden? Borstelde ze haar haren en dwaalde ze af met haar gedachte naar haar eerste kleinkind op wie ze de volgende dag ging passen? Wat ging ze eigenlijk eten vanavond? Schreef ze toen de ingrediënten op in haar blauwe notitieboekje, dat ze altijd bij zich had? Misschien dacht ze ook nog wel aan haar volgende vakantie, die misschien wel weer buiten Europa zou kunnen. Ze moet zich zeker op haar afspraak hebben verheugd, die middag nog met hun goede vrienden. Zou ze op haar korte wandelingetje ook nog hebben genoten van de eerste kleuren van de herfst, die al in de bomen zichtbaar was? Die kans is groot. Want Diane kon zo genieten van de natuur.

Wat we wel weten is dat op het korte loopje van de markt naar huis de toekomst van Diane ophield.

Maar zeker weten doen we het niet. Wat we wel weten is dat op het korte loopje naar huis de toekomst van Diane ophield. Terwijl ze overstak,  zag een passerende automobilist haar te laat. Daarna waren er geen gedachten meer. Deze fantastische vrouw begon midden in het leven aan haar eerste minuut van de eeuwigheid.

Het leven, daar zijn we wel aan gewend.
De dood doemt echter steeds vaker op, maar doet áltijd pijn.